VıDı VıDı "Valentines Day"

Sevebilmek sadece insanlara has bile değil. Hayvanlar seviyor, bitkiler seviyor, hatta bana kalırsa bazı eşyalar bile bazı mekanları daha çok seviyor. Öyleyse kutlanacak ne var? Nefes almayı kutluyor muyuz? Bu da öyle bir şey işte. Daha önce hiç merak etmemiştim, biraz önce girip baktım da tam bir hikayesi bile yok Sevgililer Günü'nün. Buyrun. Hatta büyük kısmı efsane olduğu düşünülen olay Roma Katolik Kilisesi'nde başlıyor. Bize ne oluyor yani özetle?? :)

Gidip dışarıda normalde yiyebileceğiniz fiyatın 5 katına yemek yiyip, normal fiyatının 5 katına kırmızı güller alıp, odada yatağın üzerinde durmak suretiyle odaya acayip çiğ bir görüntü kazandıracak kırmızı yastıkları paketletip matah bir şey yapıyormuş gibi hissetmek ilginç olsa gerek.

Sevgililer Günü'ne hemcinslerim kadar ilgi ve şefkatle yaklaşan herhangi bir erkek tanımadım. Aklı başında adamlar (aklı başındalık göreceli tabii) sevgilisinin vıdıvıdısını çekmemek için ya da adet yerini bulsun diye yapıyor bir şeyler.. Kızlar da gidip sevgililerine ayıcık alıp adamın onu görüp "Ayyyy ne şeker, senden şeker olmasın.." gibi şeyler söylemesini bekliyor.

Sevgililer Günü, aptal kadınlar için sevgilisine "Ya Mehmeeet sen benle hiç ilgilenmiyosuuuun, sen beni hiç sevmiyosuuun" diyebilmesinin yasallaştırılmış hali. Adam kırmızı kalpli bir zerzevat eklenmemiş bir hediye almamışsa, asli görevlerinden birini fiyaskoyla sonlandırdığı için tüm zılgıtı hak ediyor. Şşşt kızlar, o adam onları içinden gelerek yapmıyor, içinen gelse 3 gün önce yapar, şimdi değil!!! Sevgilisi bu kutsal günde hediye almadı diye bozuk atan bir erkek varlık var mıdır? Yoktur. Di mi?

Mektubuma burada son verirken, karşıma hep doğru düzgün adamlar çıkmasında büyük payı olan şansıma ve beni 14 Şubat karmaşından uzak, güzel bir tiyatroya götürecek olan beyefendiye teşekkür ederim..