Daddy Cool (ama Placebo coverı lütfen)

Evimizde her şey tekrar yolunda. Babam çıktı, eve geldi ve kalbindeki küçük tüpçüklerden kaynaklı hiç bir iz yok halinde tavrında çok şükür. 2 gündür evdeki curcuna hiç bitmiyor, her şey dahil otel gibi olduk, devamlı gelen giden var. Babam iyi olsun, ev MagicLife olsun. Doktor, bir sebepten her gün 1 kadeh şarap önermiş. Doktor beye nacizane önerim, söylediği lafların sonuçlarını gelsin de bir gözlemlesin bizim evde. Her gün şaraplar açılır, arkadaşlar gelir, peynirler yenir oldu. Hergün dediğim de 2 gün topu topu ama o kadar hızlı benimsendi ki bu düzen, akşamüstünden gece yarısına kadar bir tantana var evde ki, sormayın gitsin. Kimsenin bu yeni düzenden şikayeti yok, herkes pek memnun. Babam bir kadeh içiyor pek tabii ki ama annem, son günlerdeki gerginliği anca atar heralde 1 yıl boyunca bu derece şarap içse. "Of şöyle bir hüngür hüngür ağlayamadım ki!" dedi biraz önce. Bazen çok lazım. Ama bazen. Ağlamayalım şimdi artık. Geçti. Kimsenin başına gelmesin böyle şeyler.

Yeni yaşam biçimimiz beni heyecanlandırıyor. Bugün ilk defa asla evimize adım atamamış diyet ürünleri buzdolabında görünce anladım bunu. Diyet yoğurt, diyet süt, diyet peynir ve diyet zeytin (gerçekten böyle bir şey varmış!). Bir de taze fasulyede tek bir tuz tanesi bile yoktu. Tuz gerçekten yemeklerin tadını ne de çok değiştiriyormuş. Zaten tuzun, vücuda hiç bir faydası yokmuş, kullanmayız kardeşim ne yani. Eve alınan şişe şişe şaraptan bahsetmemek olmaz. Benim abartmaktan zerre haz etmeyen babam, belli ki bu küçük anjiyoyu da bir fırsat belleyip, şarap eksperi olacak.

Babam eve gelmiş, evde hayat bayram oldu hali yaşanırken, ben de bu mutlulukla ve iç rahatlığıyla Vişnelik'teki Duman konserine gittim. Hem güzel, hem acıklı. Sanki asla o geri gelmeyecek şenlik günlerini arıyoruz. Öyle olabilmeyi, öyle davranabilmeyi istiyoruz. Bunun artık tekrar elde edilemeyecek olduğunu da, en basitinden, konserden sonraki gün işe gitme zorunluluğu olan arkadaşlar durumundan konseri erken terketmekten anlıyoruz. Duman benim için üniversite şenlikleri demek. Şimdi de eğleniyorum, yine bağırarak şarkı söylüyorum ama (tam buraya hafif ayarlı bir küfür denk gelmeliydi) o zamanki gibi olmuyor. Soğuk bira, açık hava, Duman yanyana güzel gidiyor, kafa dağıtıyor. Güzel bir tesadüf oluyor, biri "Merhaba Ayşe!" diyor, o Jelatin çıkıyor.

Ben tuvalet sırası beklerken, 2 tane melek yüzlü, masum ifadeli, gayet hoş, 17lik iki genç kız, ayna karşısında kendilerinden 2 adet canavar yarattılar. Tek bir siyah göz kalemiyle insan kendine ne kadar kötü şeyler yapabiliyormuş onu gördüm. Son olarak da şu ışıklı şeytan taçlarını takıp, "Beni Baştan Yarat"ın tamamen ters formatlı bir hali olsa, orada birinciliği kapabilecek hale geldiler. Sıram geldiğinde "Yapmayın, bak önceki haliniz o kadar güzeldi ki" diyecek gibi hissettim kendimi. Duraksadım. Bunu gerçekten diyecek miydim, yoksa öyle derken hayal mi ettim kendimi bilmiyorum ama tuhaf bir his yaşadım tam o an. Bana neyse. Sanki silecek yüzünü gözünü, ben de dünyayı kurtarmış olacağım. Tam bir cadı teyze adayıyım.