Önemli olan katılmaktı.

Hayatım boyunca bir bilgi yarışması programına katılmanın hayaliyle yaşadım. Tek başıma sırt çantasıyla İtalya'ya gittim, belki cesur olarak adlandırılabilecek bir davranıştı ama biliyorum ki sittinsene yaşayıp, bu programları seyretmeye devam etsemde asla bir yarışmacı olarak kendimi bir sunucunun karşında bulmamı sağlayacak cesarete sahip olamayacağım.

Yarışma programı aşkım yıllar öncesine dayanıyor. Sanırım ilkokuldaydım, Mehmet Aslantuğ'un sunduğu "Parola" diye bir program vardı, acayip severdim. "Riziko" tüm zamanların en sevdiğim yarışma programı idi. Serhat Hacıpaşalıoğlu sunardı, hatta kendisi bir albüm bile yapmıştı sonradan, tutmamıştı.. Erol Evgin ve peruğunun birlikte sundukları "Aileler yarışıyor" da ne kadar eğlenceliydi. "100 kişiye sorduk" diye başlayan sorular olurdu. Ben hep şaşırırdım nasıl soruyorlar bu kadar soruyu her hafta 100 kişiye diye. Sonra büyüdüm. "Kim 500 milyar ister?"i deliler gibi severek, heyecanla takip ettim. Hala da en sevdiğim o. "En Zayıf Halka" hep çok sevimsiz geldi bana, oradaki kadının azarını işiteceğime otururum oturduğum yerde diye düşündüm. Neden öyle yaptın, neden böyle yaptın, zaten allahın stüdyosu orası, insan adını bile unutur, bir de gudubet teyze sıkıştıracak oradan. Yok almayayım ben onu. Bir de zevzekliğine bir anlam veremediğim ama yine de çok sevdiğim "Passaparola" var. Dans eden kızlar filan olmasa aslında kaliteli. Metin Uca'yı da severim zaten. Ne güzel bir sabah programı yapardı eskiden; keşke şimdi de olsa..

Ben bir yarışmaya katılmak istiyorum sevgili okuyucu. Mümkünse kim 500 milyar ister'e. Ama işte salakça bir şeyleri bilemeyip hayatım boyunca bunun utancını yaşamak istemiyorum. Yoksa zor soruları bilemeyip de yiğit yiğit çekimi almaktan hiç gocunmam. Ki zaten kesin çek filan da almam, çok kritik değilse atarım kafadan. Bir de tabii stüdyodaki yarışmacı adaylarının arasından şu harf sıralama olayıyla sıyrılmak var. Stüdyoya kadar git, orada Elma'yı oluşturama bir türlü. Derdim öyle büyük ikramiyeyi kazanmak filan değil elbette, belli bir noktaya kadar gelsem yeter. Mesela 16 milyarı kapsam fena mı olur? Önemli olan yarışmak zaten, kazanmak değil. Di mi? Hayır. O kadar da değil.

Ne bileyim mesela insan heyecanlanıp da Mickey Mouse'un sevgilisinin kim olduğunu hatırlayamazsa, sonra hayatı boyunca karizmayı toparlamak tekrar mümkün olur mu?

Biliyormusun.net ve bilgiyarismasi.com gibi sitelerle ya da "Trivial Pursuit"le kendimi oyalamaya gayret etsem de bilinçaltımın derinliklerindeki bu isteği nasıl bastıracağım? Çocuğum olursa, eğer "Çocuktan Al Haberi" devam ediyor olursa, oraya sokup, baştan engelleyeceğim benim gibi olmasını.

Yemin ederim Demet Şener hakkında bir şeyler yazacaktım ben. Nasıl oldu bu iş?