Cuuuunda!

Süüüüper bir yer bu Cunda. Şimdiden özledim. Ali Bey adası da deniyor buraya. Ayvalık'a mini mini bir köprüyle bağlı. Köprü de Türkiye'nin ilk boğaz köprüsüymüş. Aynı İstanbul boğazına benziyor tahmin edersiniz ki, sadece bir maket boyutunda. Assos'tan sonra bize buranın ilaç gibi geleceği belliydi. Zaten geçen sene de çoook sevmiştim ben burayı. (Vay be 1 sene geçmiş) Benim yüzümden azıcık problemli geçen bir yolculuktan sonra Cunda'ya ulaştık, ana yolda turladık, ara sokaklarda yürüdük, Taş Kahve'de kahvelerimizi içtik, aç olanlar Ayvalık'ta ne atıştırılırsa ondan yedi: Ayvalık tostu!

Akşam yemeği için cümbür cemaat Hüseyin'lerin evine davetliyiz. Anlattık anlattık dinletemedik. Yazık kadına, nası hazırlıycak bu kadar insana yemek? Boşver dışarıda yiyelim.. Bir sonuca varamadık elbette, akşam tıpış tıpış gittik Hüseyinler'in Ayvalık manzaralı balkonuna. Annesi ve babası çok tatlı insanlar, sofra da harikaydı, çupralar inanılmaz lezzetliydi, rakımızı içtik, sohbet ettik, başka bir şey yapacak hal kalmadı, grupta ruhu daha genç olup da geceye "tisko"da devam etmek isteyenler oldu, oradan vazgeçtik; "DeliKedi" isimli gündüz görüp de beğendiğimiz yere son bir cila için gittik. Ben cilalama işlemini türk kahvesiyle yaptım. Gerçi eskiden beridir rakının üzerine bira içilmesini kafam almaz. Rakıdan sonra içilen orta şekerli bir türk kahvesinin yerini ise hiçbir şey tutamaz!

Ertesi gün Sarımsaklı'da plajda geçti. Yanımda bir tek Murathan Mungan'ın Kullanılmış Biletler'ini getirdiğime pişman oldum. Keşke daha çok severek okuduğum bir kitabım olsaydı yanımda. Kullanılmış Biletler'den sıkıldıkça Küçük Oteller Rehberi'ni "okudum". Bunu tüm tatil boyunca yaptım. Türkiye'de o kadar çok harika küçük otel var ki, keşke zaman olsa, imkan olsa da tek tek o güzel yerleri gezerken o şirin otellerde kalsam.. Mesela.. Tatildeyken bile başka yerlere gitmeyi istemek, bunların hangi fırsatta yapılabileceğini hesaplamak, tatminsizliği mi yoksa hayata karşı heyecanı mı işaret eder? Kahvaltıdayken öğle yemeğini, öğle yemeğindeyken akşam yemeğini düşünen bir insanım en nihayetinde. Buna da çok şaşmamak gerek.

Bikininin iplerine kuşlar mı konaaar?

Plaj dönüşü Cunda'nın eciş bücüş sokaklarında yürüyüşe çıktık. Çilekli, beyaz plaj çantam çok çabuk kirleniyor, yapacak bir şey yok. Tatilde çamaşır yıkayacak değilim heralde. Bisürü fotoğraf çektim. Eski taş evlere bayıldım yine. Acaba eskiden bu evlerden birinde mi yaşadım ben? Neden bu kadar seviyorum bu evleri? Kedi cenneti Cunda. Her yerde kediler var. Önünden geçerken de Bay Nihat'a yaptırdık rezervasyonumuzu. Geçen sene gidip de çooook sevip, bütün sene tekrar gelmeyi düşündüğüm yer. Onu bu posta sıkıştırmak haksızlık olur..