Alaçatı yeme rehberi

Şimdi ramazan ramazan olur mu demeyin, bu sene yaz sonuna gelmesini ben ayarlamadım! :) Yeme içme rehberi de gezi notlarımın en önemli kısmı olduğu için bununla devam ediyorum. Ramazan günü yemek, rakı filan anlatılır mı demeyin, sizi kızdıracaksa da baştan uyarıyorum okumayın, bir ay sonra gelin! :)

Alaçatı aslında popüleritesini önemli ölçüde belediye başkanına borçlu. Doğma büyüme Alaçatılı ve burayı sadece üniversite eğitimi için kısa bir dönem terk etmiş biri. Alaçatı'ya oldukça yerinde düzenlemeler getirmiş. Mesela Alaçatı'da plastik masa ve sandalyeler, renkli şemsiyeler (Algida'ya filan ait olanlar sanıyorum) yasak. Aslında bu düzenlemelerden en çok restoranlar nasibini almış. Gözünüzde hiç plastik masa ve sandalyenin olmadığı, beyazın ve mavinin tonlarıyla dekore edilmiş restoranlarla dolu bir cadde getirin.. Alaçatı'nın ana caddesi böyle bir yer. Restoranların neredeyse tümünün çok yüksek albenisi insanı şaşkına çeviriyor. Otellerde gördüğümüz yüksek kalite restoranlarda da devam ediyor. Genel olarak hayal kırıklığına uğradığımız bir yer olmadı. Çok çok iyiler ve idare ederler var ama tabii ki.

Öncelikle bizim tatillerde genelde tercihimiz akşamları rakı balık ile geçirmek olduğundan dolayı tavsiyelerim de genelde bu yönde olacak.

Tuval'e bu sene de kasti olarak gitmedik. Fazla popüler, masalar sokağın ortasında, yemek yiyenler sokaktan yüyüyenlerin gerçekten ortasında yemek yiyorlar. Magazin programlarında "Alaçatı'da yemek yerken.." görüntülenenlerin yüzde doksanı burada görüntüleniyor. Karar sizin tabii. Lavanta aynı kategoride yemeklerle çok daha şık hizmet veren bir yer. Geçen sene gidip çok memnun kalmıştık. Yediğim deniz ürünleri yahnisinin tadını hala hatırlıyorum diyebilirim. Tuval yerine Lavanta'ya giderseniz böylece tam yemeğinizi ağzınıza götürecekken sokakta akan kalabalığın haklı dirsek darbeleriyle de yemeğiniz bölünmemiş olur. Ama Tuval'in dövülmemiş bonfilesini de çok söylüyorlar. Ben ne yapayım bonfileyi balık varken diyorum ve sadede geliyorum.

Şifne'nin ünlü balıkçısı Ferdi Baba Alaçatı şubesini açmış. Ama Alaçatı şubesi dendiğine aldanmamak gerekiyor. Alaçatı'nın tepelerinde bir yerde. Daha çok Alaçatı manzarasına sahip olduğu söylenebilir. Yani "ben daha çok atmosferi hissetmek istiyorum, beni dağın başına gönderme şimdi" diyoranız burayı pas geçebilirsiniz. Yemeklerin hakkını vermek gerek ama. Mezeler lezzetli, fiyatlar makul. Mekanın yeri tek faul, onun dışında her şey güzel. Duyduğumuza göre haftasonları rezervasyonsuz gidilemiyormuş.

Ferdi Baba'daki rakı-balık çıkışı Alaçatı sokaklarına kendimizi atıp Lal Cafe'de bir iki meze eşliğinde son dublelerimizi içtik. İşte bu çok iyi geldi. Lal Cafe aslında oldukça basit ve salaş bir yer ama sokak ışıklandırmaları, masa örtülerinin şirinliği 50 metreden bağırıyor. Rum mezesi (karışık ufalanmış peynirler ve şamfıstığı) ve çılgın patlıcan(!) adı verilen spesiyal mezelerinden yedik. O kadar yemeğin üzerine hala yiyebildiğimiz için kendimizi tebrik ettik.

Eğer tatildeyken tüm akşam yemeklerini rakı-meze-balıkla geçirmekten hoşlanıyorsanız sizi garipsemem, bence bu oldukça yapılabilir bir şey, çünkü bundan asla sıkılmam gibi geliyor. Yine de eğer bir gece ara verelim, farklı bir şeyler yiyelim diyorsanız size hiç düşünmeden önereceğim yer Beatrice olur. Beatrice bizim geçen sene kapısından içeri bakarken aşık olup tesadüfen keşfettiğimiz İtalyan restoranı. Bu sene o geçen seneki harika yerini İmren'e kaptırmış ama yine de tabelasından izini sürerek yeni yerini bulduk. Kışları da İstanbul'da hizmet veriyormuş burası. Şanslı İstanbullular sizi, Ankara'da bu kadar iyi İtalyan benim bildiğim kadarıyla yok. Çarşamba gecesi gitmemize rağmen rezervasyonsuz yer bulmakta zorlandık. Yeni yerlerinde bahçe içindeki şirin masalarda yer bulabilmek için önceden aramak iyi fikir olabilir. Burası için tavsiye edebileceğim bir yemek yok. Her şeyi deneyebilirsiniz. Bizim masaya gelenler de etrafta uçuştuğunu gördüklerim de sınırsız yeme isteği uyandırıyordu. Ev şaraplarından da denemeniz şart. Bologna'da felsefe okurken tası tarağı toplayıp Türkiye'ye yerleşen Beatrice Di Lallo'nun hem hikayesi çok güzel, hem de yemekleri.

Tekrar rakı-balığa dönersek size Barbun'dan bahsetmem gerekir. Burası ya geçen sene yoktu, ya da biz büyük bir gaflete düşüp atlamışız. Gördüğüm en güzel restoran bahçelerinden birine sahip burası. Daha kapıda balıklar karşılıyor sizi. Balığınızı mezenizi seçiyorsunuz, nasıl pişirilmesini istediğini söylüyorsunuz. Bu cazip sergi iştahınızı tavan yaptırıyor. Koskocaman, çok güzel aydınlatılmış bahçede (biraz da kedilerle savaşarak) yemek yiyorsunuz. Fiyatlar biraz yüksek ama sanırım dünyayı yemeden çıkmak üzere gidilebilir. Bu tip bir diğer mekan Barbun'un karşısında kalan Kalamata. Mezeleri pek başarılı bulmadığımızı üzülerek söylemeliyim ama çok çeşitli uzolar bulmak mümkün; içtik, memnun kaldık.

Ama eğer gerçek rakı balık keyfi yapmak istiyorsanız biraz yol yapıp Alaçatı dışına çıkmalısınız. Çeşme'nin en güzel balığı Dalyan'da yeniyor. Bodrum Gümüşlük'ü andıran Dalyan'da sıra sıra balık lokantaları var. Geçen sene Hasan Usta'ya gitmiştik, bu sene enn harika olduğunu duyduğumuz Körfez'e gittik. Hemfikir olduk ki gerçekten yediğimiz her şeyin en lezzetlisi buradaydı. Yediğiniz mezelerden, salataya ve elbette ki balığa karşı tapınma duyguları geliştirebilirsiniz. Rezervasyonsuz gitmeyin, Çeşme'ye gitmişken burayı sakın ama sakın ıskalamayın!

Devam edecek.

Fotoğraflar
1. Alaçatı'dan genel görünüm (hahaha)
2. Kalamata'nın uzosu
3. Beatrice'nin tortellinisi
4. Barbun'un seç beğen al sergisi