05.01.1991 - 20.06.2009
Benim birtanecik Maksim bugün aramızdan ayrılmış, ben Viyana'ya gelmek için evden çıktıktan birkaç saat sonra.. Neredeyse 19 yaşına kadar yaşadığı , bu yaş köpekler için bir rekor olduğu ve hiçbir hastalığı olmadan sadece yaşlılık dolayısıyla onu kaybettiğimiz için durumu normal karşılamaya çalışıyorsam da olmuyor. Umarım ona mutlu bir yuva verebilmişizdir ve 19 koskoca yıl boyunca bizim onu sevdiğimiz kadar o da bizi sevmiştir. Ben bile ufacıkken, ilkokul 2'deyken yeni doğmuş, avcumun içine sığan bir yavrunun yaşlanıp öldüğüne şahit olduğum bugün ben biraz daha büyüdüm. İyi uykular Maksi. Evimize getirdiğin neşe, mutluluk ve sevgi için teşekkürler. Sen hep bu ailenin bir ferdi olacaksın.
14 yorum:
sizinki gibi bir ailenin ferdi olup, mutsuz olmuş olması mümkün mü. şanslı ve tatlı köpek maksim..
Canim benim, cok uzuldum.. Eminim super bir 19 yil yasadi, yasatti :)
Sadece birkaç yazından tanısam da Maksi'yi, çok üzüldüm... Eminim iyi bir yaşamı olmuştur sizinle. Ömrünü tek aileyle geçiren köpek maalesef sayılıdır herhalde...
Yerleri dolmuyor bokluların.
Çok hüzünlendim ama bir yandan da gurur duydum sizin gibi evcil hayvan dostları olduğu için. Mekanında huzurla uyu sevgili Maksi.
Üzüntünü çok iyi anlıyorum.
Çok insan bilmez evcil hayvanının öldüğünde yaşanılan acıyı ve boşluğunu.
Maksim şanslı bir köpekmiş.Yaşamının tümünü bir aile ile geçirmiş.
ayşecimm çok üzüldüm:(
Eminim çok zordur sizin için, çok üzüldüm :(
Başınız sağolsun...
MArley ve Ben öyle güzel bir filmdi ki,bu küçük dostların yaşamımızın nasıl da bir parçası olduğu, yokluklarının nasıl bir boşluk bıraktığıyla ilgili. Hüngürt foşurt ağlamıştım. Hoşçakal Maxi, iyi yolculuklar sana küçük dost!
ooo cok uzuldum yaaa..aglicam nerdeyse..offf..
evet iyi uykular Maksiye...
bütün ailenizin başı sağolsun, çok üzüldüm. Maksi'nin gittiği yerde 13 yıl bizimle yaşayıp 2004'te aramızdan ayrılan Uğur kediyle tanıştığından eminim.
Ev halkından en çok seni sevdiğini de anlamış olduk. Senin gitmeni beklemiş kuzucuk...
Özge
Benim de Kaymak'ım var, boğazıma bir şeyler düğümlendi... Başın sağolsun Ayşe...
2 yıl önce Haydut'umu kaybettim ben de. henüz 7 yaşındaydı. 2 hafta fotoğraflarına bakıp bakıp ağladım. köpekler konuşamasalar bile gözleriyle, sırıtan ağızlarıyla, üzülünce düşen kulaklarıyla anlatırlar herşeyi. onu ailenin bir ferdi olarak kabul ettiğiniz için eminim çok mutlu olarak ayrılmıştır aranızdan.
ayse nerdesin!! bekliyorum yeni yazılarını....
bu haber çok üzücü olsada insan alışıyor bizdede 15 yıllık bir muhabbet kuşu vardı oda çok yaşamıştı hiç birşeyi yokken biranda öldü.Annem hala hatırlayınca ağlıyor.Emin ol çok mutlu olmuştur. Seninle aynı çatı altında olmakbile büyük keyiftir. aileni düşünmek bile istemiyorum kimbilir onlar nasıl mükemmel insanlardır. .
Yorum Gönder