Erken yatma ve erken kalkma sorunum var

Her gece ilkokul çocukları gibi 9'da yatayım ve sabah aynı Amerikan filmlerdeki ideal ev kadınları gibi, belki şimdinin Bree van de Kamp'ı diyebiliriz, uykumu almış, güne bütün enerjimi depolamış bir halde başlayabileyim istiyorum.

Asla yapamıyorum. Benim 12:30'dan önce yatağa girmem söz konusu değil.

Eğer 9'da yatabilseydim, sabah erkenden kalkmayı dert etmez, uykum ile kahvaltı arasında her gün büyük ikilemlere düşmez, kendime şahane bir kahvaltı hazırlardım. Çayımı aceleyle içmez, bardağın sonunu görebilirdim. Böylece zaten günüm güzel başlardı.

Ama eğer 9'da yatsaydım, bu filmleri izleyemezdim, arkadaşlarımla buluşamazdım, örgü projem 1 yılda değil, 5 yılda biterdi! Eve geldikten sonra yemeğimi yiyip, belki biraz ailemle sohbet edip, hemen yatağa girmem gerekirdi ki, sanırım bu da ben uyuzum diye bağırmanın bir diğer şekli olurdu. Belki de o zaman, bu sağlıklı yaşam döngüsü içinde sadece salata yiyen bir insana dönüşürdüm ve galiba bu da beni iyice mutsuz eder, zaten monotonlaşan hayat içinde kendimi bir inekten ayırmam iyice zorlaşırdı. O zaman kendimi hiç sevmez ve hayatta nereye gittiğimi, nereye varmaya çalıştığımı daha çok sorgulardım. Belki bu düşünceleri kafamdan atmak için kendimi spora verirdim, böylece düzenli uyuyan, beslenmesine dikkat eden ve spor yapan bir insan olurdum ama bu tabloya, her daim kusursuz ve her dakikasını tıkır tıkır planlamış kadın tablosuna galiba çok çok sinir olurdum. O, ben olmazdı.

Hah, bir de erken kalkabilsem duşumu akşam yerine sabah almayı isterdim, güne daha iyi başlamak üzerinde kesinlikle çok etkili. Lakin, benim duştan sonra kayda değer bir süre boyunca kurutulması gereken, yarım metre uzunluğunda saçlarım var.

*

Neyse, galiba şimdilik böyle iyi. Yaşlanınca zaten kendiliğinden erkenden kalkıveriyor insan.