eins zwei drei

1. Çağla yedim
*
Evet, bu baharın ayak seslerini duymama vesile olsa da, yine de Mart'ın sahtekarlığına inanmamayı çoktan öğrendim. Ayın son günlerinde defalarca kar yağdığını gördük, artık yutmuyoruz. Olsun çağla yedim yahu sonuçta. Erik geldi mi biliyorsunuz senenin "spring is officially here" bildirisini yayınlıyorum. İyi havalardan sorumlu devlet bakanıyım. Kötü havalarda kış uykusuna yatmak ve bilimum örgü, tığ, derya baykal işiyle oyalanmak istiyorum. Bu arada babam çağlaya "çalabadem" diyor. Hayır "çağla badem" değil. Aynen yazıldığı gibi okunuyor: Çalabadem. Ben bu çağlalardan yiyorum yiyorum sonra bana bir şeyler oluyor. Şişiyorum, nefes alamıyorum filan. Alerjik olabilirim ama zerre umrumda değil. Annem okuyunca alerjiyle alakası yok 500 tane yediğin için diyecek. I love çalabadem.
*
2. If yetkililerine sesleniş
*
En beğendiğim film Un Prophete oldu. En eğlendiğim film ise Moral Bozukluğu ve 31. Yalnız şöyle fena bir olay oldu. Cumartesi günü 17:30'da Moral Bozukluğu ve 31'e ve 19:00'da Big River Man'e biletimiz vardı. Filmler aslında 3 dakika çakışmalıydı ama 20 dakika oldu. Kendi hatamızla vakit kaybetme süremiz sıfır dakikaydı çünkü filmler birbirlerine 10 adım mesafedeki salonlarda oynuyordu. Neyse, sonuç olarak 20 dakika gecikmeli gittiğimizde, filmin başladığını söyleyerek bizi Big River Man'e almadılar. Böyle şeyleri manyakçasına takip edip de, günler öncesinden bilet alan kaç insan var? Siz de bizim sizi desteklediğimiz kadar bize biraz müsamaha gösterseniz diyorum. Sonuçta diğer film geç başladı diye oldu bunlar, bizim suçumuz ne? Rica ediyoruz hevesimizi kırmayın. Biz manyaklar gibi iki film üst üstüste seyretmeyi göze almışız, siz de "film başladı alamıyoruz" diyeceğinize, "bravo arkadaşlar, sıyırmışsınız kafayı zaten, buyrun geçin" diyin. Ne olur sanki? Tiyatro mu bu? Ayıp mı olur oyunculara? Seyirciler o kadarcık zamanda nasıl konsantre olmuş olabilirler? O zaman çişi gelenler de salondan çıkamasın. Banane.
*
3. Cumartesi
*
Eski yemek kursuma gittim. Şimdi de Ayşegül katılıyor kursa. Onlarla oturdum bir şeyler yedim, sohbet ettik. Şeflerle görüşmeyeli çok olmuş, özlemişim. Daha sonra sonunda Nine West indiriminden faydalanıp kendime ince topuklu bir bot aldım. Bu seneki alışveriş isteksizliğimi seviyorum. Toplasan 10 parça şey bile satın almamışımdır. Moda olan hiçbir şeyi beğenmedim. Vitrinlerdeki siyahlardan, grilerden, zımbalardan, o çok kaba bantlı ayakkabılardan en başından beri hazzetmedim. Elim gitmedi, almadım. (Aferin bana). Bu senenin favorileri annemin aldığı süslü, keçe toplu, deli kızın çeyizi taçlar oldu. Üzerinde koca koca toplar, desenler olan taçları çok sevdim. Neyse, botu aldık. Hava şahaneydi. Cafe Lins'te oturduk dışarıda. Konuştuk konuştuk konuştuk. Hayaller kurduk (değişiklik olsun diye!). Galiba Dilara'yı gördüm orada otururken. Aslında kendisini fotoğraflar hariç hiç görmemiş olmama rağmen sanırım bir sene önce yine aynı yerde görmüş, sonradan kendisine sormuş ve gördüğümün o olduğu teyidini almıştım. Bu sefer biraz daha eminim galiba. Ama durduğum yerden "Dilaraaa Dilaraaa" diye sokağa doğru bağırmaya da cesaret edemedim yine de :) Bir daha galiba yine Cafe Lins'in önünde göreceğim onu ve bu sefer medeni bir insan gibi kendimi tanıtacağım!
*
*
*
*
Hep yazmak istiyorum. Sabaha kadar yazmak istiyorum. Durmadan yazmak istiyorum.