lunedi

Geçen hafta Nüfus Müdürlüğü'nde bi iş halletmek için Kızılay'a gittim. Ne kadar zaman geçtiğini hatırlayamadım en son Kızılay'a gidişimin üzerinden. Bir de Ankara'dan söz ediyoruz en nihayetinde. Ben Kızılay'a en uzak mesafede oturanlardan biriyim, o bile 20 dakika sürüyor. Hiç işim düşmemiş herhalde. Çok değişmiş Kızılay. Çok güzelleşmiş göründü gözüme. Belki de ben yüz yıldır görmediğim için bana mı öyle geldi bilmiyorum. Nüfus'taki işimi de şipşak beş dakikada halledince biraz dolaştım. Hala her taraf dersanelerle dolu, bakıp isimlerini hatırladıkça içim sıkıldı biraz. Yöntem Dersanesi bilmem ne.. Ne garip bir dönemdi o dersane zamanları. Bütün gün okul, sonra dersane, akşamın bi saati evde ol, sonra bütün hafta sonu yine dersane. Ben zaten lise son sınıfa dair neredeyse hiçbir şey hatırlamıyorum, neredeyse yaşamamış kadar az. Hiç görüşemediğimiz için Nevra'yla pazar sabahları dersaneden önce, gerçekten garip derecede erken bir saatte buluşup kahvaltılar etmemiz gibi böyle görüntüler var aklımda. Oh kurtuldum dedim bir yandan. Bir yandan da üzerinden 10 yıl geçtiğini fark ettim. Hayatımın üçte birinden daha uzun süre geçmiş yani dersaneye gitmemin üzerinden. Vay be!
Yanıma fotoğraf makinemi almadığıma pişman oldum. Bir sürü ilginç şey gördüm. Recep İvedik bebekleri yapmışlar, sizin haberiniz var mı? My Way kıraathanesi gördüm. İnanılmaz türkü bar afişleri gördüm. Hepsine kendi başıma bakıp, içimden gülmek zorunda kaldım. Çok güzel stenciller gördüm, beğendim.
Vaktinde hobi olarak kulak deldirmeye gittiğimiz Karanfil Pasajı'ndan üç yıl yetecek kadar -sürekli kaybolup, bir türlü nereye gittiği bulunamayan tipte- kıskaçlı minik siyah toka, siyah lastik toka ve bir sürü tel toka aldım, karşılığında komik bir para verdim. Tokacıda bangır bangır Doğuş çalıyordu ve dükkanda çalışan kızlar müşterileri hiiiç umursamadan şarkıya eşlik ediyorlardı. Şarkı beni çok eğlendirdi, yalnız olduğum için bir kez daha üzüldüm çünkü şarkı gerçekten kahkahalarla gülmeyi hak ediyordu. İçinde bir de monolog barındıran trajikomik bir şarkıydı. Keşke içinden bir cümle hatırlayabilsem de söylesem size nasıl olduğunu, gerçekten Pazartesi eğlenceniz olurdu. Gerçi ben dükkanda kendimi bırakıp kahkahayı patlatsam Doğuş fanatiği oldukları su götürmez ablalar beni çiğ çiğ yerlerdi muhtemelen. Bu alışveriş sonrası uzunca bir süre tokaya ihtiyacım olmaz ama uzun süredir ciddi "tokacı" sıkıntısı yaşadığımdan ve artık hiçbir yerde Agatha vs. haricinde tokacı olmadığından artık adresim belli. Doğuş dinlemek de hiç umrumda değil!
TED'in artık orada olmadığını bilmek de bir tuhaf geldi, Dost'un hala orada olduğunu görmek hoşuma gitti, Yüksel Caddesi'nde her gittiğimde gördüğüm kazı çalışmalarını bu sefer görmedim, mutlu oldum. Kızılay'ı neden sevmediğimi hatırlamaya çalıştım, bir cevap bulamadım. Heralde dersanelerin çağrıştırdıklarıyla ilgili bir şeyler.
Sakarya'daki gözlemeci hala açık mı diye gidip bakmaya üşendim ama gerçekten insan beyni çok enteresan, Kızılay'a gittiğim günden beri o gözlemecide 10 sene önce yediğim yoğurtlu kıymalı gözlemenin tadını alıyorum. Kızılay'a bir kez daha gitmek farz oldu.
Silikon iphone kabı arıyorum şu jel gibi olanlardan. Nereden bulurum bilen var mı? -Kızılay? :) -
Hazır sormaya başlamışken bir de Cadbury Flake satan bir yer biliyor musunuz? Avustralya'dan getirdiklerim bitti, Doruk'un yeni getirdikleri de bitecek diye yiyemiyorum (yenisini bulamazsam bunlar bozulana kadar yemem ben!). Kesin vardır bir yerde ama nerede?

p.s: Benek iyi. Herhangi bir kötüleşme göstermiyor. Karnındaki şişlik duruyor ama öncekinden kötü değil. O kötü olmadıkça panik yapmayacağım. Bu şekilde yaşayıp giden birçok kedi olduğunu öğrendim. Belki de bize de öyle olur. Gerekli ilaçlar yolda, onları bekliyoruz. Benek Hanım mırlaya mırlaya uyuyor, keyfimiz yerinde.