Siamo gocce di un passato..

..che non può più tornare..

~ Geri dönemeyecek bir geçmişin damlalarıyız...



Eski albümler var üstteki gibi. Fotoğrafı yapışkan bir yüzeye yapıştırıp üzerine de streç film çekiyorsunuz. Ben böyle kullanışsız şey görmedim! Şimdi bu fotoğraflar çekildiğinde ben 2 yaşındaymışım. Yani 22 yıldır aynı yerde yapışık bu fotoğraflar. Tabiki de artık yerinden çıkmıyorlar! Zaten hasbelkader streç filmi açıp fotoğrafı çıkarırsanız yapışkan çoktan gitmiş olacağından fotoğrafı yerine koyamıyorsunuz. Bu albümü bulanlara en yüce saygılarımı sunuyorum!

Tekrar bu küçük kız olmak ister miydim bilmiyorum. Ne çok sınav, ne çok ödev, ne çok şaşkınlık var baştan yaşanması gereken. 8 yaşındayken yaz tatilinde bisikletten düştüm. Gözümün iki parmak yanına 4 tane dikiş atıldı. 'Çok şükür gözün çıkmadı.' dendi. Dikişler tutmadı, sahil kasabasındayız ne doktoru? Tekrar dikiş atıldı, onlar da patladı. Baba dedi ki 'Ankara'ya dönüyoruz!'. Yaz tatili her zamankinden erken bitti diye mi üzülsem, yoksa yüzümde kocaman dikiş izi kalacak diye mi? Kalmadı iz miz çok küçük birşey var ama 2 sene gözümün yanında kocaman bir dikiş vardı. İlk estetik ameliyatımı 10 yaşında oldum, ikinci olur mu acaba?

Ne çok korkmuştum, ne kadar çok üzülmüştüm düşünüyorum da. Tamam çok yerimde iz vardı, her yerimde birsürü dikiş vardı. Yaramaz bir çocuktum ama bunun yanında güzelliğine takık bir kız çocuğuydum ve kendimi prenses sanırken birden suratımda kapatılamayacak kadar garip birşey oluşmuştu! Orda bir parça gitti mesela. Artık bir kusur vardı, 8 yaşındaydım ve bunun çok farkındaydım..

Öyle çok şanslı bir hayat yaşıyor olsanız bile çok şey gidiyor sizden. İsteyerek ya da istemeden feda edilen birçok şey kaybedilen saflıkla denk oluyor.. Ne kadar yazık..