hav hav hav benim küçük köpeğim.

Benim bir köpeğim var. Adı Maxi. Bugün onun doğumgünü. Asla ama asla evinde köpeğine doğumgünü partisi yapan, ona doğumgünü hediyeleri alan biri olmadım, böyle şeyleri komik buluyorum ve hep bulmaya devam edeceğim . O bir köpek ve bunlardan anlamaz, zaten şeker gözlerine zararlı, pasta filan yiyemez. Oyuncak top alacağına kafasını sev ya da 2 dakika yuvarlan onunla birlikte daha çok sevinir. Doğumgünü olduğunu neden söylüyorum o zaman? Çünkü Maxi 16. yaşını bitirdi bugün. Terrier cinsi, küçücük ve boyutundan beklenmeyecek kadar ses çıkarabilen bu varlıklar için oldukça uzun bir ömür değil mi??

Ben ilkokul 3teydim o evimizde geldiğinde. Düşünüyorum da hayatımın nerdeyse hatırladığım bölümünün tamamında Maxi benim arkadaşımdı. Avcumun içine sığıyordu, belki de ben de anneme öyle geliyordum o zaman.. Birlikte büyüdük. Onun 4 tane çocuğu oldu, onlar gidince çok üzüldü, sanırım o gün biraz yaşlandı. Şu an hiçbir sağlık sorunu yok. Bu kadar sağlıklı olmasının sebebinin de, onu mümkün olan en özgür şekilde büyütmemiz olduğunu düşünüyorum. Maxi hiç bir zaman emirlere uyan bir köpek olmadı. Sadece işine gelen şeyleri anladı. Mama, atta, gel kızım gibi.. Kimse ona ne 'otur' ne 'kalk' ne de 'yuvarlan' dedi. Hiçbirini bilmez ama çok ilginç durumlara da şahit oldum. Bazen konuşulanları anlıyor. Üzgün olduğumda beni bırakıp da odamdan dışarı çıkmaz mesela. Ya da annem "Ayşe bugün veterinere götür Maxi'yi" dediğinde bütün gün koltukların altına girip de ortalıktan kaybolur. Ne zaman anladı nasıl anladı diye şaşıp kalırız biz de. En sevdiği şey salatalıktır. Daha doğrusu en gürültülü yenen şeylerden biri olduğu için bence onu seviyor. Kuruyemiş, salatalık, cips yemeye kalkarsanız asla rahat bırakmaz, yarısını o yer. Biber dolması filan da yer. Garip bir zevki var.

Kendi kendine yüklediği bir misyonu var. Her gece bütün odaları dolaşıp herkesi tek tek uyutur. Önce bana gelir sonra Mert'in kapısında bekler en son annemlerin odasına çıkıp orada uyur.. Daha yavru olduğu zamanlardan beri babama çılgınca aşık olduğu için sanırım annemle babamı yalnız bırakmak istemiyor :)

Algida'nın Max reklamları sırasında ise televizyona koşuyor deli gibi. Max Max Vanilyalııı kakaoluuu Max Max! O kadar şapşal oluyor ki..

Bazen aynı fotoğraftaki gibi manalı manalı bakar. "Hadi konuş kızım" diyorum ona böyle zamanlarda. Oturup sohbet edecekmiş gibi bakar hakikaten. Deli değilim. Gerçi fotoğrafta çok ağırbaşlı çıkmış ama kapı çalınca yeri yerinden oynatır soprano sesiyle ve 5 dakikalığına bile gitmişsem sanki yıllardır görmüyormuş gibi heyecanla karşılar beni ve herkesi.. Gerçekten güldüğünü de gördüm birkaç kere. Biz ailecek birşeye kahkahalarla gülüyorsak ve yanımızdasa bazen o da gülüyor. Artık taklidimizi mi yapıyor yoksa gerçekten gülüyor mu bilmiyorum ama çok tatlı görünüyor :)

Bir de onun yanında başörtüsü ve şapka takmak tamamen yasaktır, kafasını görmeden kimseyi rahat bırakmaz, nerden öğrendiyse bunları, hayret! :) Bir de telefonun mesaj sesinden korkuyor garip bir şekilde, bunu çözemedik..

Bu kadar şeyi aslında şunun için yazdım. O artık 16 yaşında ve ben onun çok da fazla ömrü olmadığını biliyorum. Ne kadar kendimi hazırlamaya çalışsam da bunun mümkün olmadığını hissediyorum. Herhangi bir sorunu olmadan buradan gitmesini tercih ederim, onu bu neşeli haliyle görmeye çok alışığım çünkü. Umarım ona güzel bir yuva verebilmişizdir. Belki de seneye de kutlarım doğumgününü. Bir dahaki sefer alıcam kocaman bir pasta yediricem ona, umrumda değil zararı filan. Neden böyle duygusallaştıysam durup dururken..