andiamo*

Dear diary,

Alışıyoruz belli bir rotaya ve o rotada yürüyüp duruyoruz sadece yola bakarak. Mesela İstanbul'a gittiğim zamanlarda hep hayret ediyorum telaş içinde bir yerlere koşturan insanlara. Etrafta o kadar güzel şey varken, kimse kafasını kaldırıp yukarı bakmıyor, yukarı bakarak yürüyen sanki bir tek benmişim gibi geliyor. Tamam hayat şartları, daimi kaos falan filan. Vapurda insanlar denize bakmıyor. Belki de alışılabilecek bir güzelliktir bu ama bana öyle gelmiyor. Ben İstanbul'da yaşasam her gün vapura binsem, her gün yine denize bakarım. Gibi geliyor.
Bütün kış bahar gibi olan hava, şu aralar bir tuhaf. Garip yağmurlar yağıyor; 2 damla yağıyor, duruyor, 1 saat sonra aynı şey, sonra güneş açıyor. İnsanı aptallaştırıyor. Tunalı'nın cumartesi telaşesine girmemeyi tercih eden biri olarak uzun zaman sonra bir cumartesi Tunalı'daydım. Ankara'yı bilmeyenler için kısaca Tunalı'nın Ankara'nın en merkezi yerlerinden biri olduğunu söyleyelim bari. Gayet cıngıllı olur, hayatın merkezi gibidir aslında; bir kaç merkez daha var tabii. Önce şahane Cafe des Cafes milkshake'i, ardından da en son küçüklüğümde gittiğim Seymenler Parkı'na doğru oldukça yokuş yukarı bir yürüyüş. Seymenler Parkı aslında o kadar ortada bir yerde ki, hayatının neredeyse tamamını Ankara'da geçirmiş birinin buraya en son çocukluğunda gelmiş olması tuhaf. Onlarca çocukluk fotoğrafım var bu parkta oynarken. Bana kocamaaaan görünürdü burası. O yüzden 2 kat şaşırdım cumartesi, aslında pek büyük değilmiş, ben büyümüşüm, orası küçükmüş. Bir cumartesi için ürperti verecek kadar boştu park. Ankara'nın orta yerindeki park. Hatta bir tek biz vardık. Bir de büyük ihtimalle mimarlıkta okuyan 3 öğrenci. Sakinliği güzel geldi ama cumartesi için yine de tuhaftı. Bir banka oturduk. Yağmur başladı. Ama güzeldi. Yürüdük. Kapüşon diyor doğrusuna TDK ama kapüşon demek hakikaten zor, ben kapşon diyeceğim. Kapşonum hep açıldı rüzgardan geri kapatmadım ben de. (sadece bunu söylemek istemiştim)
O park güzel bir yer. Hava yağmurlu olmayınca yine gideceğim. Yanına da kocaman alışveriş merkezi yapıyorlar. Alışveriş merkezi cenneti Ankara. Ankara'da bütün yollar karıştı günlük. Ama hepsi. Her yer tek yön. Dönüp duruyorsun bir yere gitmek için. Trafik olmayan her yerde trafik var artık. Belediye başkanı sanatın içine tükürmüştü, şimdi onun yollarına biz ne yapabiliyoruz günlük? Tükürsen kim takar? Protokol yolundan aşağı inişi gördün mü? Yana 3 cm kaldırım yapmış, insanlar Ankara'nın en işlek yollarından birinde yolun ortasından yürüyor kaldırım olmadığı için. Bir sürü kaza olacak. Adamın oğlunu da başımıza dikmeye çalışıyorlar günlük. İçim sıkıldı.

Güzel bir şeyler de olsun istiyoruz, uğraşıyoruz. Mesela bu aralar masaüstüm içimi açıyor. Yeni yemyeşil wallpaperım ve kurabiyeli wmp skinim çok şeker.

Asıl süper şey ise perşembe günü oluyor. Ben güneye gidiyorum günlük. Deniz göreceğim, gerçekten bakacağım. Bembeyaz bir yere gidiyorum. Yazları sıcağı yüzünden gitmekten nefret ettiğim bir yere. Hem henüz turistler de yoktur, kendi denizimizin tadını kendimizi çıkarırız. Milliyetçilik değil bu, ama siz de işgal edilmiş gibi hissetmiyor musunuz her yeri İngilizler, Ruslar (bu da yeni çıktı, bunlar ne zaman zengin oldu?), Almanlar ve bilmemkimler basınca göz alabildiğince. Ben hissediyorum.

Tatil konusunda çok heyecanlıyım. Tatil çok iyi gelecek. Sadece birkaç gün. Görüşürüz.

*it. let's go gibi