ob*la*di*ob*la*da*life*goes*on*

Yeni Canon'umun -seviyeli bir birliktelik yaşıyoruz şu sıralar- ilk ürünü :) Evde fotoğrafı çekilecek ne kadar çok şey varmış meğer, manyak gibi fotoğraf çekiyorum devamlı. Makinemi hala çözemedim, fotoğraflar buğulu buğulu, bu sorunu çözersem seviyeli birlikteliğimiz daha da ileri boyutlara gidecek.. Kolyeyi almamın üzerinden neredeyse 1 yıl geçmiş, hala neyle takacağımı bilmiyorum, o kadar renkli ki.. Sanırım sadece çocukluğumla birlikte takabilirim :)

Ankara'nın bir Kıtır Piliç'i vardır. Böyle Ulus Heykeli gibi bir şey. Sembol gibi. Salaştır, kumpiri çok güzeldir, ben kadınbudu köftelerini de çok severim. Bagır bangır müzik çalar, güzel çalar. Bira-patates için herkes arada uğrar. Bir kaç sene önce altına, aşağı yukarı aynı formatla -ama çok daha geniş bir mekan, bir de Kıtır kadar salaş değil- Random açıldı. Orayı da severiz ama Kıtır'ın yeri ayrı.. Benim canım cicim birazcık da deli Ayşegülcüğüm Çayyolu Mahallesi muhtarıdır. Gerçekten değil tabii ama burada ne oluyor bitiyor, yeni ne açılmış, muhtardan çok daha iyi bilir. Her seferinde büyük bir heyecanla arayıp "Kızımmmm, Arcadium'un karşısına Peppermill diye bir yer açılmış, süpermiş, hadi gidelim!" gibi cümleler kurar. Beni de heyecanlandırır. Her yeri süper bulur zaten benim Polyanna Ayşegülcüğüm. Tüm üniversite hayatımız boyunca yanyana ders çalıştık. Kitaplar ve hesap makineleri arasında sabaha yaklaşan saatlerde bunalınca "Offf yaa, uzaylılar gelse, bizi kaçırsa da kurtulsak!" diye gerçekten hiç gülmeden ve bunu çok içten isteyerek dileklerde bulunup 4 sene aralıksız, beni hayretler içinde bırakmıştır. İkimiz de şehrin biraz dışında Çayyolu civarında oturduğumuz için bu civarda buluşup , kahve içeriz. Geçen ay bir kahve sonrası "Gel bak seni nereye götürücem" diye beni senelerdir bu civarda oturmama rağmen hiç görmediğim bir sokağa götürdü. Bizim buraya resmen bir restoranlar sokağı yapılıyor! Wok, Özsüt, Quick China, Mezzaluna şimdiden bildiklerimiz.. Veee bir de Kıtır!

Son üniversite grup toplantımızı her zaman olduğu gibi Ayşegül hanım organize etti ve 15 kişiyi allem edip kallem edip, şehrin baya dışındaki Kıtır'da toplamayı başardı. Herkes biraraya gelince çok eğlenceli oluyor, o gece de çok eğlendik, hem de Kıtır'ı denemiş olduk. Tunalı'daki kadar salaş değil. Self-servis yok ama müzik yine çok güzel. 3 katlı harika bir mekan kazanmış oldu mahallemiz, artık bütün yaz gideriz! Biralarımızın yanında karışık kızartma tabağı, o kesmeyince bir de ekstra patates kızartması. Menüde Fajitalar bile var, vay vay Kıtır'a da bakın siz dedik, Fajitas Kokoreç bile yazıyor ciddi ciddi, ben denemem onu ama merak ettim nasıl bir şeydir. Yiyemediğim nadir şeylerden biri de kokoreç. İşkembe, ıspanak, kokoreç. Bunlardan başka her şeyi yiyorum galiba!

Haydi bakalım bir de soru-blog olsun:

Ben bunu hayatımda ilk defa gördüm. Başka bir şehirden geldi. Yenecek bişey :)

Acaba nedir nedir? :)