Smyrna ve Pitane

Ege'nin gözünü seveyim. İç Anadolu'dan seyahate çıktıysanız, haritaya ya da tabelaya hiç ihtiyaç yok, anlarsınız ege'ye geldiğinizi. Bu nasıl oluyor, biliyor musunuz? Yeşilin tonu değişiyor. İç Anadolu'nun sarı-yeşil stepleri canlı bir koyu yeşile bürünüveriyor. "İzmir 30" levhasından sonra ise heyecan-mutluluk-huzur-aidiyet çorbası içinde sakince yüzen kızarmış ekmekler kadar mesudum.

12 saate yaklaşan, 3 vasıtadan mürekkep bir yolculuktan sonra, Çandarlı'ya jöle kıvamında ulaştım. Annem beni kolumdan tutup gazinoya akşam yemeğine götürdü. Bu "gazino" kavramı da irdelenesi bir şey. Yaş ortalaması 70 civarında seyreden site sakini teyzelerin konken masaları, bu teyzelerin kocalarının okey masaları, 10 dakikada bir bu iki grup tarafından sessiz olmaları konusunda uyarılan çoluk-çocuğun papaz kaçtı masaları ve dışarıda tavla oynayan masalar düşünülünce aslında bir Vegas "casino"su çeşitliliğinde bizim gazinomuz. Yıllar sonra Memo'dan feragat etmek yerine Memo dolabının yanına bir Algida dolabı konması ve Salem Light bile satılır hale gelmesi ise "Kahraman bakkal Süpermarket'e karşı"dan çıkmış gibi.. Neyse, annemle, Nurullah abinin karısının elinden çıkma mezeleri götürürken, 1 şişe de şarabı yuvarladık. Tası tarağı toplayıp buraya taşınası geliyor insanın sayın seyirciler.

Kasabamızda internet bağlatmak mümkün olmadığından, 20 km ötedeki buradan daha büyük medeniyet merkezi Dikili'ye gittim. Türk Telekom'da tahmin ettiğimden çok daha çabuk sürede işimi hallettikten sonra annemle tesadüfen o gün kurulduğunu öğrendiğimiz Dikili pazarı'na uğradık.

Su geçirmeyen saatler için hazırlanmış müthiş pazarlama stratejisi karşısında şapka çıkarıyorum. Pazarda fotoğraf çekerken de mahalle halkı tarafından turist muamelesi görmek pek ilginçti.

Pazar turumuzdan sonra, annemle Dikili'nin sahile nazır çay bahçelerinden birinde midye dolma yedik. Ah ne çok özlüyorum ben seni midye dolma!

Bir de Selçuk Altun olmak istediğime karar verdim büyüyünce. Buna karar verir vermez de senelerdir sanki kendime bir idol arıyormuş da sonunda bulmuşcasına sevindim. Ki galiba gerçekten öyle oldu. Aforizmalardan oluşan kitabı -Cumhuriyet Kitap'ta 40 hafta boyunca yayınlanmış Kitap İçin başlıklı yazılarından aynı isimli derleme- yaladım yuttum. Sayfa sayfa not çıkardım. Kendisinin yanında hiçbir ücret talep etmeden yıllarca stajyer olarak çalışmak, onunla sahaflarda gezmek ve çok merak ettiğim kütüphanesini hayran hayran seyretmek isterdim.

Kitaptan bir alıntı:

"Tolstoy'dan Gorki'ye:

O (Dostoyevski), Konfüçyüs veya Budist öğretileriyle tanışsın, biraz sakinleşir. Bu böyle biline. İsyankar bir adamdı; kızgınken, kel kafasında birden yumrular peydahlanır ve kulakları oynardı. Çok duyarlıydı ama düşünce sistemi zayıftı. Kanında biraz Yahudilik vardı. Evhamlı, hırslı, ağır ve kısmetsizdi. Bu kadar çok okunması tuhaftır. Nedenini anlayamıyorum. Yazdıklarının tümü üzücü ve gereksizdi.

Gorky's Reminiscences of Tolstoy"

Selçuk Altun'dan sonra okumak üzere yanımda getirdiğim Tolstoy kitabı, garip bir tesadüfün eseri olsa gerek. Ben şimdi saatlerdir karşımda duran denize gideceğim ve Geoid biçimli şirin teyzelerin arasında kitap okuyacağım.