tavuk suyuna çorba

Şu ülkenin başına gelenler pişmiş tavuğun başına gelmedi.

*

Geçtiğimiz Cuma yayınlanan Ceviz Kabuğu çok ilginç sahnelere şahit oldu. Konuklar, eşi Necip Hablemitoğlu’nu (Alman vakıfları ve Fethullah Gülen davası ile ilgili kimilerine göre "fazlaca" şey bilmekten dolayı) faili meçhul bir cinayete kurban veren Ankara Üniversitesi öğretim görevlisi Şengül Hablemitoğlu ve AKP Kurucu Üyesi Fatma Bostan Ünsal idi. Asıl konu bu aralar gündeme çarşaf gibi yayılan, yayılmak istenilen “Türkiye Malezya olur mu?” sorusu iken, elbette ki tartışma sadece bu suni gündem maddesinin üzerinde dönmedi. Yapılan tüm tartışmaların ötesinde bence en önemli konu AKP Kurucu Üyesi sıfatıyla oraya çıkmayı kabul etmiş hanımın cesaretiydi. Hanımefendinin gerçekten de Türk tarihinden, daha da fenası dünyadan haberi yoktu; ki oldukça sağlam bir cv'ye sahip kendisi aslında ama çoğu durumda olduğu gibi cv sadece bir kağıt parçası olarak kalmış, kendisini teğet geçmiş. Orayı çıkmayı kabul etmesi -pek tabi ki de oraya özgür bir iradeyle katılamayacağını hepimiz biliyoruz- hadi kendisi cesaretlendi meydan bizim nasılsa diyerek, nasıl oldu da birisi dur abla yahu sen daha ne olup bitiyor bilmiyorsun, ne işin var orada demedi, işte inanılmaz olan bu. Belki de inanılmaz filan değil. Belki de sadece ülkeyi 2 dönemdir üst üste yöneten zihniyetin, AKP’nin, kurucu bir üyesinin ne boyutta bir birikime sahip olduğu. Tamam, biraz iyimser olmaya çalışalım ve diyelim ki hepsi böyle değildir canııım. O zaman aslında durumun vahameti artıyor. Bu kadınları nasıl da konu mankeni olsunlar diye o “Kurucu Üye” listelerine koyduklarını apaçık görüyoruz. O kurucu üyeden hiç kimse “mavi mi giyeyim sarı mı“ diye bile fikir almaya yanaşmaz, çünkü aslında Siyasal Bilgiler fakültesi mezunu olmasına rağmen haklı çıkarabildiği, arkasında durabildiği tek bir cümle bile edemedi. Çok çok acıklıydı. Bence hep AKP, hem de bizim için.

*

Elbette ki AKP’nin çok akıllı ve kurnaz üst kurmayları bu hanımefendiden ülkenin atacağı adımlar hakkında bir fikir beyanatı beklemiyordur. Başı örtülü, makyajsız, kaşlara dokunulmamış ve ataerkil düzene koşulsuz itaat edecek, hiçbir bilgisi olmadan ülkeyi yöneten partinin kurucu üyesi olmaktan gocunmayacak, daha da fenası o pozisyonda olmasından hiç kimsenin gocunmayacağı örnek bir Türk kadını olarak “durmak yok yola devam” partisinin ideal bir Kurucu Üyesiydi belki de. Kurucu Üyeden ne anladıklarını öğrenmek lazım sanırım.
*
Program sadece bu hanımefendinin “Hımm evet öyle de olabilir”leriyle, Hulki Cevizoğlu’nun “Neden serbest bırakılmamış olmasına rağmen, AKP döneminde hiçbir türban protestosu olmadı?” sorusuna cevap olarak “Yorgunluk vardır belki de” gibi oldukça derin sosyolojik gözlemler içeren cevaplar vermesiyle sürüp gitmedi. Bir de adının altında ”İslamcı Yazar” ibaresi taşıyan Emine Şenlikoğlu isimli öbür hanımefendinin bilgi birikimini görmemize sebep oldu. Bu arada telefonla programa bağlanan teyzenin asla ve asla susmadığını, “boş şeyler çok ses çıkarır” sözünü doğrularcasına nefes almadan, kimseyi dinlemeden, mantıklı tek bir söz etmeden yarım saat boyunca konuştuğunu da ekleyeyim. Hanımefendinin şu şekilde vecizeleri oldu:

E.Ş: Sadece ordu takiye yapar.
H.C: Nasıl oluyor o? Açıklar mısınız?
E.Ş: 1974’e gidelim. Rauf Denktaş telefon açıp bir bayanın tatile gitmesini söylediğinde bu doğru muydu?
H.C: Anlayamıyorum neyi kastettiğinizi.
E.Ş: Kıbrıs olayı.
H.C: O sözü eden Ecevit’ti, bahsedilen bayan Turan Güneş'in kızının adını taşıyan Ayşe idi ve bu olay takiye değil, şifredir. O zaman hiç MİT olmasın, istihbarat olmasın, açık açık konuşsunlar mı?
E.Ş: İşte asıl takiyeyi onlar yapıyor. Başka bir şey söylerken başka bir şey kastediyorlar.

*

Yaaa işte durum böyle. İslam hukukunda takiyeyi sadece ordu yapar-mış. Hanımefendiden öğrenip öğrenebileceğimiz tek “bilgi” bu oldu. Birisi kafasını dürtükleyip “İslam hukukuna göre yönetilmiyoruz Emine abla, uyan da balığa gidelim” dese ne güzel olurdu. Telefondan, “Bu programda İslamiyete hakaret ediliyooooor!” diye bağrınan teyzeye, “Bir örnek verebilir misiniz?” dendiğinde tabi ki de hiiiiç şaşılmayacak şekilde örnek filan verememiş, ama boş kafaların “Ne, nerede hakaret ediliyor, o zaman hemen gidip indirelim” şeklinde çalışan kafasında şimşekleri çaktırmıştır. Hedefi göstermiştir. Birkaç kere “Ahhh keşke Malezya olsak!” çeken teyze, eminim ki “Oh be ne de güzel geçirdim!” rahatlığıyla kafasını yastığa koymuştur. İşte bunlar acıklı. Hem de çok.

*

Hayır, kafamı kapatacaklar diye korkmuyorum. Çünkü kapatamazlar, adım gibi biliyorum. Ama boş boş bağırıyorlar. Bildikleri bir şey yok insanların beynine nüfuz etmekten başka. Adının altında “yazar” kelimesi geçen, ”kurucu üye” olabilen bu kadınların herşeye rağmen bu sahnede olması tehlikeli. Onlar piyon, onlar konu mankeni. Onlar çok çabuk açık veriyorlar ama kimse görmüyor. Onlar göz göre göre hayatımızdalar, ülkeyi yönetiyorlar, iktidara sahipler.

*

Gerçi o köşede yıllardır durmadan ipe sapa gelmez, kimseye sataşmadan yazı yazamaz, ne tarikatçı, ne solcu olmayı becerememiş, kafası oldukça karışık Ahmet Hakan kişisi bile tutunabiliyor. Kimse "kardeşim ne diyorsun sen?” demiyor bu adama. İnsanın bir tane net fikri olur di mi şu hayatta? Yok. Yazdığım onlarca soru dolu e-maile cevap alamıyorum bir tane bile.

*

Bu insanlar rahat rahat yaşamaya, geceleri rahat uyumaya devam ediyor; gecenin 3buçuğunda kendini pişmiş tavuk gibi hissederek yatağa giden ben oluyorum.