ob-la-di ob-la-da hakikaten.

Bir hafta olmuş yazmayalı. Sanırım blogu açtığımdan beri en uzun yazmadığım süre bu oldu. Aslında çok şey oldu bu hafta. Bir gün çok berbattı ama anlatasım yok.

*

*

Zor bir haftadan çıktım. Bu hafta 2 günümü dağda bayırda geçirdim. İlginç bir eğitim aldım. Artık sertifikalı ilk yardımcı oldum :) Oluk oluk kanayan bacağa ne yapacağımı biliyorum ama hala yanlış bir şey yaparsam diye dokunmazmışım gibi geliyor. Neyse, umarım gerek kalmaz böyle bir şeylere. Eğitimin nesi zordu demeyin. İşte öyle.

*

*

Şirket bir eğitim verdiğinde akşamları da aktivite düzenliyor. 5 gün 5 akşam yemeği vardı. 3üne gittim, ona rağmen afra tafra yedim biraz. Yabancılara Ankara'yı gezdirdim, Jack Bauer'e benzeyen İngiliz polis eğitmenimize 24'ü seyredip seyretmediğini sordum. Cuma akşamı Amarillo güzeldi. Galiba artık baya baya et yemeye başladım. Acaba bir süre yemedikten sonra insan birden bire eksikliğini duyup mu istemeye başlıyor? Garip gerçekten. Eskiden olsa ne kokusuna ne tadına ne de görüntüsüne tahammülüm yoktu, cuma akşamı menüsünün tamamı etten oluşan Amarillo'da bonfile yerken kendime inanamadım. Pek yemek fotoğrafı çekemedim. Şirketten hiç kimseye blogdan bahsetmedim ben, böyle daha rahat yazdığımı hissediyorum, yakalanmadıkça da söylemeye niyetim yok.

*

**

Arabam emekliye ayrılmak üzere. Üzülüyorum. Çok çok severek almıştık ama artık sürekli bozuluyor. Tamire gitse de düzelmiyor. Babamla biraz dolaştık, aklıma yatan bir şey bulamadım. Aramaya devam etmemiz gerekiyor. Zor iş.

*
*

Cumartesi akşam Baran'la açık havada bira keyfi yaptık. Baran da artık çalışanlar ordusuna katıldı ve galiba bir süre sonra hiç okuyan arkadaşım kalmayacak. Önce Nada'da şansımınızı denedik ama zaten kibrit kutusu ebatındaki Nada'da yer yoktu, biz de NewCastle'da bira içtik. Dondum ama dışarda oturmak güzel. Cafelerden, barlardan sokaklara taşan kalabalığı görmek bana serotonin salgılatıyor.

*
*

İştahım yine gökyüzünde dolaşıyor. Tatile çıkmadan bir iki kilo versem ne güzel olur aslında. Ama daha şimdiden işyerindekileri ikna etsem de yarın mantıcıya gitsek diye düşünüyorum ne yazık ki. Ne çok oldu mantı yemeyeli. Ahhh valla yarın yemek zorundayım.

*

*

Bugün de evde tembelliğime 3 film eşlik etti. Aslında süper düper bir hava vardı dışarda ama galiba haftanın yorgunluğu bugün çıktı. İtalya'yı çok özlediğim bu günlerde İtalyanca filmler seyredesim var hep.. İlk ne geliyor aklımıza? Fellini! Seyrettiğim filmler ne hikmetse iyiden kötüye doğru bir seyir halindeydi. Ne zamandır beklettiğim Fellini'nin Otto e Mezzo'sunu seyredebildim. Bayıldım. Galiba bir süre bunun hakkında düşüneceğim. Sonra Cassandra's Dream. Bu Woody Allen filmini oldukça beğendim, belki Otto e Mezzo'dan sonra seyretmesem daha çok beğenebilirdim. Son olarak da hala İtalyanca duyma istediğimin şımarıkça yatışmamasına güzel bir susturucu olarak Nanni Moretti'li Caro Diario. Gerçekten çok lüzumsuz bir filmdi ama Vespa'yla Roma sokaklarında geziyordu, o kısımlar seyredilebilir kıldı filmi biraz benim için. İyi imbd puanıyla hemfikir olamadığım filmler kategorisine kaydediyoruz.*

*

Kayıp Burberrys'im Nevraların çamaşır sepetinden çıktı. Şimdi de törpüm kayıp. Doruk tırnaklarımın gerçek renginin kırmızı olmadığını görünce çok şaşıracak. Çarşamba tatil yuppiii!