eylül akşamı

Dün gece battaniyeyle yattım. Çöl iklimi kuşağında bulunan Ankara'da gündüz gece farkları yine maşallahı hak ediyor. Hemen hava soğudu. Vitrinlerdeki kazaklar sinirimi bozuyor. Ne kazağı ya? Of, başlıyoruz yine.
*
Sinemalar bu hafta yavaştan toparlanmaya başlıyor mu ne? Stuck ve The Women bana göre haftanın seyredilecekleri. Ben X'i ise izlemeyeceğim. Filmden 2 saat önce buluşup, Bilkent Starbucks'ta kahve içip, sonra da sinemaya gitmeyi seviyorum. Starbucks sevmeyen bir insan olarak Bilkent Starbucks bana sanki sinemanın büfesiymiş gibi geliyor, o yüzden orası torpilli. Ankara'da gösterime girmeyen Ensemble C'est Tout'u zaten seyreder miydim bilmiyorum. Fotoğraf ekim 2007'den. Bakıyorum da tırnağım aynı renk. Başparmağımın yanındaki favori ısırmalık yer o zaman da gözdemmiş. Çok istikrarlı bir insanımdır, öyle böyle değil.
*
Çok güldüğüm bir günün ardından olanlar yolda yürürken aklıma gelince ağzımı yamuk yumuk yapıp -nedense- etrafa çaktırmamaya çalışmak yine de zevkli. Zaten yalnız başına kalınca da hemen gider o gülme hissi. Sınıftan gülme krizini durdurmayıp atılan insandan tecrübeler... Bunun aynısı bir de üniversitede oldu, o zaman o kadar kendimizden geçmiştik ki, sınıftan atıldığımız halde yerimizden kalkmayı becerememiştik. Kocaman sınıf, hay allahım. ODTÜ'ye gitmeyeli ne kadar oldu? :(
*
Bu ara pek renkli bir şey yaptığım söylenemez. Galiba yapraklarımı döküyorum. Hışırdayarak.
*
*

Belki benim kağıt param, bir şekilde, döne dolaşa, senin cebine girmiştir.