o'sarracino

Koşturup duruyorum bu ara. Elle tutulur bir sebep de yok aslında bakınca ama her şeyi birden yapmaya çalışınca çok yorucu oluyormuş. Bu hafta o kadar yoğun geçti ki yarınki yemek kursu için geçen hafta öğrendiklerimizden birini pişirmek ödevini bile yapamadım. Akşam da kızlarla yemeğe gideceğimiz için yapamam. İkinci haftadan ödevini yapmamış öğrenci olarak gideceğim kursa. Çok ayıp.

Abiye elbise bulunup alındı. Bildiğin Petek Dinçöz elbisesi ama çok sevdim. Yeşil, pullu ve kuyruklu. Petek Dinçöz evet! Başak da Foolish Casanova'ya çalışmamı tembih etti. Şahitlik görevinin yanında bir de sahne alabilirim yani. Bundan sonraki tüm nişan, düğün ve bilimum bu tip "hayırlı iş" aktivitesinde aynı yeşil elbiseyi giyeceğim. Nevra tüm gayretlere rağmen hala elbise bulamadı. Onun da mümkün olan en süslü elbiseyi almasını istiyorum yoksa ben düğünün delisi gibi olacağım.


Dün Panora'da Baran'ı beklerken, beklerken ve beklerken daha önce hiç fark etmediğim yürüyen merdivenleri seyrederken hayretler içinde kaldım. Galiba Roma metrosundan sonra gördüğüm en uzun yürüyen merdiven Panora'da. Tamamını çekmek mümkün olmadı yani. Baran beni yarım saat bekletti. Yürüyen merdivenden çıktığını görsem kafasına yeni aldığım kitabı atmayı düşündüm ama asansörle gelmiş. Num Num'da yemek yedik. İstanbul'daki Num Num bana pek bişey ifade etmiyor, fazla bi numarası olduğunu düşünmüyorum, gayet sıradan bir yer. Ankara'dakine hiç gitmemiştim, gitmiş oldum. Sürpriz, burada da bir numara yokmuş. Ama Baran'ın tatil maceralarını dinlerken uzun süredir gülmediğim kadar güldüm.

Tahmin ettiğim üzere Dinle Neyden'de sıkıldım. Sanki daha güzel olabilirdi, her şey havada kalmıştı. Ayrıca ney sesi benim içimi sıkıyor. Çocukluğumdan beri böyle ruhumun üzerine basılıyormuş gibi olur. Dinle Neyden isimli filme giderken ney sesi bekliyor olmam gerekiyordu. Yine de tarihi filmleri sevenler belki sever. Mi acaba?

Vicdan'ı sevdim. Ama bir şeylerin havada kaldığı hissi onun için de geçerli. Nurgül Yeşilçay'ı çok beğeniyorum. Filmin ilk yarısı çok sürükleyiciyken, ikinci yarı sanki biraz gerçeküstü bir hal aldı. Yine de sevdim ben. İzmir'de çekildiği belli, ara sıra görünen rüzgar türbinleri Alaçatı'yı ima ediyor ama yine de kasabanın genel görüntüsü Alaçatı değildi. Nerede çekildiğini bütün film boyunca merak ettim. Üstüne üstlük eve gelince de bulamadım. Hala merak ediyorum.

Evde seyrettiğim A Bittersweet Life ve Rec ise gayet güzeldi. Zaten seçene kadar 1 saat harcadım, güzel çıkmalıydı!

Dişçiye gitmem gerek, her zamanki gibi ödüm patlıyor. Bir hafta daha böyle geçti.

Gidiyorsun demek küçük kırlangıç,
Sıcak ülkelere.
Ben de istiyorum ben de.