Ayşegül tatilde!

Ayşegül ani bir kararla vatana dönüyor kısa bir süreliğine de olsa! Çok mutluyum. Onu öyle çok özledim ki..

Ne kadar sık konuşsak da aslında hiçbir zaman yanyanaymış gibi olmuyor uzaktayken. Konuşacak o kadar çok şey var ki. Hep ufak tefek, gündelik şeyler ama sabah olan olayı akşam anlatırsan öyle olmuyor, o an anlatmak gerekiyor. Alakasız bir yerden eve dönerken arayıp da hadi halk bişeyler yapalım diyebilmenin lüksünü özlüyorum. Plan program yapmadan hadi demeyi özlüyorum, sanırım en çok da Ayşegül'e şaşırmayı özlüyorum. Çünkü bir insan ancak bu kadar farklı olabilir! Tanımadan anlaşılmayacak bir insandır kendisi, hatta tanıyarak da anlamak çok kesin değil :) Bizim cuk diye oturan bir tarafımız var, ama orası neresi kimse bilmiyor :)

Biraz önce birbirimize yazdığımız yıllık yazılarına baktım, buraya bir kısmını koysam mı dedim, her baktığımda aptal aptal üzülürüm diye koymadım. Hayat insanı gerçekten farklı yerlere savuruyor, biz seçimler yapıyoruz sonuçlarını tahmin etmeden. Okuldan sonra neye uğradığını şaşırıyor insan seçimler silsilesi sonucu. Ama sanki korumaya çalıştıklarımızı kendimize yakın tutabiliyoruz bir şekilde. Mesafeler filan hikaye olabiliyor. Ne güzel ne güzel.

Ayşegül geliyor. Lalalala.



p.s: Babam yanımdan geçerken çiçeklerin fotoğrafını görmüş olacak ki, çiçekleri benim aldığımı da yazarsın heralde, dedi. Efendim çiçekleri babam aldı, kışın ortasında canlı renkleriyle uyum içindeki vazolarıyla bizimle dalga geçer gibi duruyorlar salonun ortasında :)