you know the drill

Geçen hafta dişimi çektirdim. Daha önce belirttiğim gibi, anlamsız şekilde hala iki tane süt dişine ev sahipliği yapmaktaydım. Şu an bir tanesine yapıyorum. Ağzımda takriben 7 sene bulunması için dizayn edilmiş diş 27 sene durunca elbette sonunda isyan ederek iltihaplandı ve tüm inadıma ve (evet noolmuş) "kendi kendine geçer" inancıma karşın bir süre sonra çekilmesi farz oldu. Günlerce antibiyotik kullandıktan sonra iltihaplanma sona erince dişim çekildi. İnsanoğlu görüntülü konuşuyor, uzaya uydular gönderiyor, dikişler lazerle atılıyor ammavelakin diş hala önce tornavida ile kanırtılıyor, ardından da dev bir kerpetenle çeneden sökülerek çekiliyor. Aslında o iğneleri yediğiniz için bir şey hissetmeseniz de ağzınıza giren bu buzdolabı tamir etmeye yarayan aletler yüzünden kendinizi Hostelvari bir film içinde hissediyorsunuz. Sonrası ise sonsuz bir boşluk hissi. Sanki 5 yıllık sevgiliniz hayatınızdan çıkmış :) Ama inanılmaz bir hızla iyileşiyor çekilen dişin ardından kalan diş eti. -Fotoğraf isteyen? :)- Her sabah kalkınca gelişmeyi gözünüzle görünüyorsunuz; ilkokulda pamuk arasında fasulye büyütmek kadar gözlemlenebilir bir gelişme. Orası tamamen iyileşene kadar yerine implant yapılmayacak. Bu da en az bir ay daha dişsizim demek oluyor. Görünen bir yer değil ama kahkaha atarken kendimi kaybetmesem daha iyi olur :) Bir dişçi seferini daha bayılmadan atlatmış bulunuyorum. Darısı sırasını bekleyen diğer süt dişi ve 3 adet yirmiliğin başına. Geç olsun, güç olmasın diyebiliyor muyuz bu durumda? :)))