11 Aralık 2009

puf

Hani bazı günler bir türlü bitmek bilmez ya, bu haftanın tamamı öyleydi benim için.
*
Ufak tefek, hem de benim kontrolümde olmayan şeylere canımı sıkmamak konusunda kendimi ne kadar zorlasam da bazen bunlar beni ele geçiriyor.
*
Aslında beni üzen bu ufak tefek şeyler değil; hayatımın hep böyle geçecek olması konusundaki endişem. Çünkü böyle olmaması gerekiyor. Sürekli bunlarla uğraşılmaz ki. Herkesin böylesine pasif olması da kendimi değişim konusunda çok hayalperest bulmama yol açıyor.
*
Şu an öyle gerginim ki, oturduğum yerden fırlasam google earth'teki yer gösterme çubukları gibi gidip de bir yere saplanbilirim. Tercihen İspanya ya da Arjantin olabilir.

7 yorum:

stuven dedi ki...

''herkesin böylesine pasif olması'' bazen insanı küstürüyorlar nasıl ki içimizde gitme istediği uyanıyor bu da onun gibi. geçer...

Oyuncakçı ADAM dedi ki...

O ufak tefek şeyleri kafaya takmalar hayatımı mahvetti :S

DjTürkerErdem dedi ki...

sana vereceğim tek akıl : kimseye takılma kendine takıl:)

Türker ERDEM dedi ki...

bu arada blog'unu pasif olarak okurken ilk kez cevap yazdığımı fark ettim,bayılıyorum ne güzel yazıyorsun:) bunu onaylamasanda olur,senin okuman yeterli,eğer ilginç gelirse bende seni radyo programıma davet etmek isterim,haftada 2 gün TRT FM'de canlı yayın yapıyorum,kafan dağılır,daha önce hiç görmediysen ilginç gelebilir... chance is change:)

Adsız dedi ki...

yalnız değilsin :(

Mr.TGM dedi ki...

fleet foxes dinle
iyi geliyor..

Adsız dedi ki...

hayatın monotonlaşması korkusu.. Oysa ne hayaller kuruyor insan. Cidden iş hayatıyla birlikte girdaba giriyor insan, son 2.5 senemi iyi değerlendirmeliyim :)