Yaşasın anne oluyorum!

Hayat ne garip ve ne kadar güzel. Ben blogu açtığımda 2006'nın Mart ayıymış. Yani neredeyse 10 yıldır buraya yazıyorum. 10 yılda neler neler oldu... O sırada İtalya'da yaşıyordum, sonra Ankara'ya geri döndüm. 2 ayrı işe girdim çıktım, evlendim, İstanbul'a taşındım, yeni bir işe başladım, ailem İzmir'e taşındı. Blogu açtığımda 23 yaşındaymışım, şimdi 33 oldum! Resmen bloga yazı yazarak büyümüşüm. Ve sonunda bir gün bloguma bir bebek beklediğimi yazmak da varmış :) İnstagram'da geçen gün bu haberi verdiğimde, beni blogdan takip eden ve yıllardır aslında tanışmasak da tanışıyor gibi olduğumuz kişilerin yazdığı mesajlar beni çok mutlu etti. Burası iyi ki var ve siz de iyi ki şahitlik ettiniz bu 10 yıla. Teşekkür ederim!

Benim için şu ana kadar hamile olmak şöyle bir şeydi:

- Haberi aldığımdan beri içimde daha önce hissetmediğim türde bir heyecan ve mutluluk var. Bir taraftan da değişik bir huzur ve sakinlik duygusu geldi. Sanırım zamanlama da iyi denk geldi, hamile olmaya hemen uyum sağlamamı, haberi hızlıca sindirmemi kolaylaştırdı. Anne olma hayalleri kuran biri değildim ama sadece haberi bile bu kadar mutlu ettiyse sonrası ne olur düşünemiyorum.

- Şu an 17. haftadayım, 4 ay bitmek üzere. (Haftalık sisteme alışmak biraz zamanımı aldı. Anlaşılan o ki hamilelikte hayat ay ve günlerden değil, haftalardan oluşuyor. Hamileliğin 40 hafta sürmesi bekleniyor. Yarıladım sayılır!)

- Her şey yolunda giderse bebek 2016 Nisan ortası gelecek. (Öğrendim ki İnşallah ve Maşallah'lar hamileliğin önemli bir parçası. Hayatımda bu iki kelimeyi daha sık duyduğumu hatırlamıyorum. Bir de kendinle ilgili iyi bir şey söyleyince insanlar hemen "maşallah de" diyip, sana da dedirtiyorlar, demezsen kızıyorlar. Komik şeyler bunlar tabii :)

- 13. hafta ultrasonunda doktorum bebeğin muhtemelen erkek olacağını ama kesin olmadığını, kıyafet vs. almamamı söyledi ama elbette olaylar öyle gelişmedi. Bunu anneme söylememem gerekiyormuş! Birkaç gün sonra kontrolüm var ve cinsiyet kesinleşecek. Gerçi ben ultrasonda gördüğüm şeyden oldukça eminim :) Küçük bir oğlum olacak. Vay be, böyle yazınca daha da heyecanlı oluyormuş!

- Doktorum Ebru Saraç. Kendisi şahane bir kadın. Ankara'dan benimle aynı zamanlarda İstanbul'a taşınmış olması benim için çok büyük şans oldu. Normal doğumu destekleyen, hatta özellikle ilk doğumunu sezeryanla yapıp, ikincisinde normal doğum yapmak isteyen ama buna yanaşacak doktor bulamayan insanların kurtarıcısı olmakla ünlü. Çok zarif, sakin ve merak ettiğiniz her şeyi sıkılmadan detaylı detaylı anlatan, günün her saati ulaşabileceğiniz bir doktor. Bu süreçte belki de en önemli şey ani durumlarda rahatça ulaşabileceğiniz bir doktorunuz olması. Hissettiğim huzurda Ebru Hanım'ın payı çok büyük.

- Hamilelik öncesi folik asit kullanmadım. Öğrendikten sonra ilk 3 ay bitene kadar kullandım. Hamileliğin 10. haftası civarı iş gezisi için gittiğim Fransa'dan doktorumun tavsiyesiyle Femibion destek hapı alıp kullanmaya başladım ve hamilelik sonuna kadar bu hapı almaya devam edeceğim.

Vücudumda neler oluyor?

- 4. ay bitmek üzere ve şimdiye kadar 1,5 kilo aldım. Ebru Şallı gibi bir hamile olmaya niyetim yok. Yemek yemeyi bu kadar sevmek bana hayat boyu sağlıklı hissettirdi ve daha önce bu kadar iyi bir şeye hizmet ederek yemek yediğimi hatırlamıyorum. Bir yandan çok kilo alırım diye korksam da aslında içimden 20 kiloya varmadan bu konuyu kapatırsam ne mutlu bana diye düşünüyorum. İyi beslenmeye çalışıyorum ama kiloma çok dikkat ettiğimi söyleyemem. Genel olarak nasıl beslendiğimi ayrıca yazacağım.

- Henüz hamile kıyafetlerine ihtiyacım olmadı ama belli ki 1-2 hafta içinde kotlarım ve uzun çoraplarımla vedalaşacağım. Fazla kilo almasam da karnım 15. haftadan itibaren çıkmaya başladı. Geçtiğimiz hafta ilk kez sokakta birileri hamile olduğumu anladı.

- En çok merak edilen konu: Hiç bulantım olmadı - En çok maşallah'ı burada duydum! - Etrafımda o kadar çok kişi bu konuda sıkıntı yaşadı ki, korkmamak mümkün değildi. Şöyle bir gözlemim var: Normalde de midesi ve genel olarak bünyesi hassas olanlar ilk dönemi daha sıkıntılı geçiriyor. Benim midemle hiçbir zaman sorunum olmadı. Bünyemin de pek narin olduğunu söyleyemem. O yüzden bulantım olmaz diye tahmin ediyordum. Yaşayanlara sabır diliyorum, ne kadar zor olduğunu görüyorum. Doktorum 8. haftada bu hafta başlarsa başlar yoksa rahatsın dedi. Aynen de öyle oldu. Yurt dışına tek başıma iş gezisine gidip 5 günü tek başıma geçireceğim için bu endişe ettiğim bir konuydu. Neyse ki şanslıydım.

- Sütyen ölçüm bir beden büyüdü. Canım acımasa aslında fena bir şey değil :)

- Aşerme ya da kokuya hassasiyetim olmadı. Henüz yiyemediğim ya da canımın çok istediği bir şey de olmadı. Aman ya, böyle hamilelik mi olur? "Canım karpuz istiyor" diye adamı gece 3'te bir yerlere yollayamadıktan sonra ben ne anladım bu işten :)

Şaka bir yana, şimdiye kadarki kısım için şükrederek, bundan sonrasının da rahat geçmesini diliyorum. Yoğun çalışma tempom devam ediyor ve her gün trafikte ciddi bir süre geçiriyorum. Bunlar beni zaten zorluyor ve genelde eve oldukça yorgun geliyorum, o yüzden lütfen fiziksel değişiklikler de mümkün olduğunca beni en az yoracak şekilde olsun.

Zaten ilgimi çeken her konuda fahri doktora alacak boyutta araştırmayı seven bir insan olduğum için, bebek benim için hazine sandığı oldu :) Kitaplar okuyorum, videolar izliyorum, application'lar indiriyorum, günlük tutuyorum. Öğrendiklerimi, kafamı karıştıranları, memnun kaldığım şeyleri zaman zaman buraya da yazacağım. Acaba bu konuyla ilgili ayrı bir blog mu açsam, yoksa yazıları burada belli aralıklarla bir başlık altında mı yazsam? Siz ne dersiniz?