iki yeni mekan

Sabah şıp şıp damlayan yağmurun altında seyrederken, Emilana Torrini dinleyerek benden beklenmeyecek bir pozitiflikle başladım haftaya. Arabadan şirkete kadar da fosforlu pembe üzerine esmer kız baskılı şemsiyemle yürürken kendimi nedense bir film karesinde hissettim..

*

Bir süredir Ankara'daki mekanlar hakkında bir şey yazmamıştım. 2 güzel keşif var, bunları yazmak gerek.

*

Aslında anlatacağım yerlerin ikisine de bir süre önce gitmeme rağmen, yazmaya fırsat bulamadım. Biri daha önceden sözünü ettiğim Big Chefs. İlk gittiğimde fotoğraf çekememiştim, bu sefer şansıma fotoğraf makinem yanımdaydı ve yemekleri de deneme şansım oldu. İkincisi de mahallemizin sosyete restoranı New Wall.

Big Chefs, Arjantin caddesinin tepesindeki taksi durağının önünden sola doğru devam ettiğinizde vardığınız caddenin üzerinde. Benim gibi oranın adının Filistin Caddesi olduğunu bilmeyenlere direk tarif. Arjantinden Filistin Caddesi'ne girdiğinizde solunuzdaki 2. yada 3. bina Home Store. Home Store'un alt katı Big Chefs. Şöyle de bir internet siteleri var ama hala yapım aşamasında, bence hala aktif olmaması büyük hata. Oldukça şirin ve rahatlatıcı bir yer. Orijinalliği menülerinde ve sunumlardaki detaylarda. Menü gazete şeklinde. (Ah kafasız Ayşe, fotoğraf makinen vardı da ne hayrını gördük.) Gerçekten sevimli. İçinde tarihten küçük anektodlar var gazete-menünün. Uzun uzun inceleyebilirsiniz. Duvarlardaki kara tahtalarda günün spesiyalleri yazıyor. Mangerie-vari dersek biraz abartmış mı oluruz? Evet oluruz. Yediğimiz pizza gayet lezzetli bir İtalyan pizzasıydı. Kalın hamurlu Tadım Pizza pizzası değildi. Ama buradaki asıl keyfi yaşamanız için yemek yemeniz gerekmiyor. Benim asıl aklımı çelen, beni gülümseten, çay ve kahve sunumları oldu. Tek bir bardak çay istiyorsunuz ve koskocaman bir tepsi buluyorsunuz. Tepsinizde limon dilimleri, mini muffinler, akide şekeri ve mini mini bir vazoda ufacık çiçekleriniz oluyor. Evet belki bir bardak çay için gereksiz bir şatafat gibi düşünülebilir ama Arjantin Caddesi civarındaki herhangi bir cafede, bir bardak çay için ödenen fiyat göz önünde bulundurulursa bu atıştırmalıkları aslında hak ediyoruz! :) Fiyatlar Arjantin Caddesindeki herhangi bir cafeden çok farklı değil. O taraflara yolunuz düşerse değişiklik olsun diye Big Chefs'e uğrarsanız memnun kalırsınız. Biz o gün iş çıkışı akşam burada buluştuk Nevra , Ufuk, ben. (nevra,ufuk, ayşegül ve ben bu aralar bir hayli dipdibe yaşadık, o yüzden blogun yeni kahramanları onlar!) Çok güldük. Ufuk bizi "tüm erkeklerin" yaptığı şeyleri anlatarak, acayip genellemeler yaparak çok güldürdü daha doğrusu. Çiftler evlenirken erkeklerin mutfak perdeleri konusunda ne kadar söz sahibi olması gerektiği, ya da bir erkeğin mutfak perdeleri konusunda bir fikrinin olmasının iyi olup olmadığı konusunda yüz saat konuştuk. Ben zaten pek severim bu konuları.. Ben ne mi düşünüyorum? Erkeğin jaluzi, stor, dantel, sık dokumalı ve bunun gibi benim de bilmediğim perde tiplerinden en az haberi olanının en makbül olduğunu! Ufuk hararetle "Ulan orası benim de mutfağım, benim sevmediğim perde olmayacak, karımın burnundan getiririm" gibi celallendikçe de güldük de güldük. Ben onun eşi gidip de çatır çatır o perdeleri alıp, Ufuk da "Sen nasıl beğendiysen öyle olsun" derken pek çok eğleneceğim ilerde :)

*

Gelelim diğer mekanımızaaa. New Wall. Burası benim Ankara'da gördüğüm en sosyetik yer olabilir. Geçenlerde bir gün cuma akşamı yer ayırtmak için cuma sabah arayınca 2 gün önceden her yer dolu diye bir cevap alınca şok olduk. Ankara burası, biz böyle şeylere pek alışık değiliz.. O akşam gidemedik haliyle ama ben önceden gittiğimde gördüklerimi anlatayım bari.. Haftaiçi bir akşam "Zaten yeni açıldı, haftaiçi kim gelir taa Çayyolu'na yemeğe" diyerek 4 bayan olarak teşrif ettik mahallemizin "yeni duvar"ına. Köroğlu Caddesi'nde yıllardır BMW'nin üzerinde yer alan Wok'un bir şubesi burası. Ben Wok'a hiçbir zaman ısınamadım. Gereksiz bir resmiyet var bence orada.. Burası farklı ama. Bir kere dekorasyonu benim Ankara'da gördüğüm her yerden çok farklı, çok zevkli. Dışarıda oturmak muhteşem olurdu, oranın keyfi bir ayrı güzel görünüyor çünkü. Güzel havaları beklemek zorundayız ne yazık ki. Neyse efendim rezervasyonsuz gittik, bizi kıyıda köşede bir yere beklemeye aldılar. Sanıyorduk. Meğerse orada yememizi uygun görmüşler. "Oha burada yiyeceksek çıkarız hemen yandaki Kıtır'a filan gideriz" dedik. Hayır sadece pırlantadan yapılmış masada yemek yemiyoruz, ama sehpadan yemek yemek içinde restoranlara gitmiyoruz.. Bizim bu serzenişimizin sonucunda bizi galiba sadece Sindrellalar geldiklerinde otursunlar diye kapalı tutulan, cam sandalyeli bölüme aldılar. Bizden sonra bir kaç masa daha dolu. Aslında biz uğurlu geldik yani :) Dekorasyon çok dikkat çekici. Bu iyi bir şey mi bilmiyorum. Akılda kalıcı olduğu doğru ama gözünüz devamlı etrafta bir şeylere takılıyor.. Yemeklerimiz lezzetliydi. Geniş bir şarap menüleri var. Şarap eksperi Esra o gece bizimle olduğu için onun seçtiği Avustralya şarabından içtik, bir şişe daha içtik.. Böylece Esra'nın neden Avustralya'dan şişe şişe şarap taşıdığını da anlamış oldum. Okyanus tuzu da taşıyor, o da margaritalar için. Onu da daha sonra anlatırım artık :)

*

New Wall bana başka bir makan için daha önce yapmadığım bir şeyi yaptırıyor. Bir tuvalet fotoğrafı ilk kez blogda yer alacak sanırım! :) Tuvalete gittiğim zaman oranın tuvalet olduğuna inanmakta zorluk çektim. Duvarlarda asılı ışıklı aynaların önünde birer yüksek tabure ve ortada bir lavabo. Oldukça ilginç yer döşemesi ise rastgele, birbirinden farklı karolardan oluşuyor. Vay be diyorum. Ben tuvalette fotoğraf çekerken lavabodaki bir aksaklığı düzeltmek üzere içeri dalan garson mu benim fotoğraf çektiğime daha çok şaşırıyor, yoksa ben mi hem içeri dalan bir "karşı cins" dolayısıyla, hem de o durumda yakalanmış olmaktan dolayı daha çok şaşırıyorum. Bilmiyorum. Bildiğim şey Avustralya şarabının güzel olduğu.

*

Menü çok geniş değil ama hem klasik hem de değişik tadlar denemek isteyenler için seçenekler var. Et konusunda başarılılar. Sunumlar şık ama abartılı değil. Porsiyonlar doyurucu. Kendi yaptıkları ekmekler poğaça gibi lezzetli. Sık gidilmesi sıkabilir ama ara sıra özel günlerde gitmenin hoş olacağını düşünüyorum. Öyle sosyetik dediğime bakmayın, kot ve t-shirtünüzle gidilebilir, ben de kırmızı tuvalatimle gitmedim. Yine de şık olma hissiyatı veren bir yer burası. Isobel Campbell'in Amorino'su gibi bir yer diyeyim..

*

Efendim bir-iki hafta önce duyup da hala gidemediğimiz Deli Yengeç dün bir gazetedeydi. İyice keşfedilmeden gitmek, görmek gerek.. Adı da pek şirin. Giden arkadaşlar memnun kalmış, madem ki önümüzde atlatılması zor olacak gibi görünen bir hafta var, haftasonu da buraya mı gitsek acaba?

*

*

lütfen lütfen lütfen lütfen yarın güzel geçsin, sorunsuz geçsin. lütfen lütfen lütfen.