İlişkiler ve Geyşalık üzerine bayram öncesi yazısı

Etrafımda bin çeşit ilişki var. Hiçbiri birbirine benzemiyor. Ne adamlar, ne kadınlar. Bu işin doğrusu nedir, kuralı nedir bilen yok.

*

İyi bir iş imkanı yüzünden sevgilisini burada bırakıp, yurtdışına gitme kararı vermeye çalışanlar, saçma sapan ve kendisini asla mutlu edemeyeceği yüz metreden aşikar bir adama neden aşık olduğunu anlayamayıp üzülenler, yabancı bir kızla (şaşkın bir) tek gecelik birlikteliğinden çocuk sahibi olacak olanlar, "tamam artık ben aşk sayfasını kapatıyorum, bana göre insan yok" diyen küskünler, ünlü biriyle beraber olup ailesine bunu nasıl açıklayacağını bilemeyenler, 5 senelik ilişkisinden 4 ay sonra gidip de başka biriyle nişanlananlar, hatta evlenenler, bunun yanında çoluk çocuk sahibi olmuş eski arkadaşlar, "ya siz nerelere gidiyorsunuz, neler yapıyorsunuz" diyerek bir damla heyecan arayışı içindeki evli çiftler.. Evet bunların hepsi benim çevremde yaşanıyor. Ya benim arkadaşlarım, ya da onların arkadaşları, sevgilileri. Ondan daha uzak değil yani. Aslında Yalan Rüzgarı'nda yaşıyorum gibi.

*

Benim büyük maceralarım olmadı aşk hayatımla ilgili. Yani yukarıdaki gibi bişeyler olmadı demek istiyorum. Her şey her zaman sütliman değildi elbette. Öyle büyük kazıklar yemedim de, atmadım da. Yaşadığım tüm "ilişkisel" sorunları dikbaşlılığım dolayısıyla yaşadım diyebilirim. Bazı zamanlarda birazcık dediğim dedik olabiliyorum ve karşımdaki insanın kendini anlatmasını zora sokuyorum, farkındayım. Üzerinde çalışıyorum. 25imden sonra biraz yumuşama gayretindeyim. Bu itiraf da aleyhimde kullanılacaktır onun da bilincindeyim.

*

Ben bir birey olmayı seviyorum. Sanıyorum ki en başta erkeklerin sevdiği şey de bu oluyor. Sağlam bir görüntü, ota boka mızırdanmayan, kendi işini kendi halleden bir kız arkadaş. Kararlar vermeyi seven, ilişkinin tüm sorumluluğunu adama yüklemeyen, her şeyi adamdan beklemeyen biri, her şeye "sen bilirsin" demeyen biri, her zaman en doğru fikir olmasa da fikir sahibi biri.

*

Ammavelakin, galiba bir süre sonra bunlar, gıcık edici unsurlar olmaya başlıyor. Ne kadar karakter sahibi ya da modern olsa da erkekler galiba, bir süre sonra yanlarında güçlü bir kadın figürünü sevmiyorlar. (Öyle güçlüyüm böyle güçlüyüm filan değil, alakası yok, doğru kelimenin bu olduğunu düşündüm sadece) Asıl aradıkları şey şefkat, güleryüz, destek mi yoksa? Ne geldi aklınıza, anne mi? Aa evet benim de! Tavlama safhasında güçlü, duraklama döneminde şefkatli olsun. Tabi tatlım tabi, boyu kaç olsun?

*

Her şeyini kendin halledebilen ve günlük sıkıntılara sessizce gögüs geren bir "birey" olarak, hasbelkader, bir konuda mızırdanınca o göze batıyor işte. O senin güçlü imajınla örtüşmüyor, sen de bunu farkedince "Neden benim de birazcık sızlanmaya hakkım yok kardeşim?" diyorsun.

*

Şafak Ankara'da. Dün akşam buluştuk da, iş yerindeki bir kızdan bahsetti. İşyeri dediğim gayet iyi bir şirket, bin türlü mülakatla giriliyor. Kız eğitimli, maddi durumu iyi, ailesi düzgün-imiş. İşyerinin mutfağında rastlaşmışlar, tam Şafak kendine çay koyarken, kız elinden kapıvermiş çaydanlığı; "Aa dur ben koyarım, sen erkeksin" demiş. Daha sonra şans eseri birlikte arabadalarken, Şafak bir yerin güvenliğiyle ufak bir sürtüşme yaşarken, kız söze karışmış. Daha sonra münakaşa sona erince kız Şafak'tan özür dilemiş, "Kusura bakma, ben de öyle sen varken, söze karıştım" diye. Evet biz de hemen "Oha oğlum bu kız sana yazıyor" dedik. (Çimen'den özür diliyoruz!) Açıkladı. Kızın bir ilişkisi varmış, gayet iyiymiş filan, öyle bir durum yokmuş. Ben de hemen "Tam evlenilecek kız işte!" dedim, dalga geçiyordum elbette ama Şafak dedi ki " Bunu anlattığım her ortamda mutlaka çıkıp biri aynı şeyi söylüyor". Bir tarafımızdan uydurmadık herhalde, yıllardır, nesillerdir kafamıza çizilen evlenilecek ideal kız profili aşağı yukarı bunu söylüyor.

*

O kız mutlu mu bilmiyorum. Yukarıda anlattığım yüz tip sarmal ilişki örnekleri içinde profilini bilmediğim tek tip bu çünkü. Kayıtsız şartsız eş memnuniyetine kendini adayan biri, gerçek mutluluğu yakalayabilir mi? (hiç ironi yok, safi merak) Biz birey olalım, adam bizi tüm sivri taraflarımızla, biz olduğumuz için sevsin diye gayret ederken (bu fedakarlık yapmaktan uzak, sadece kendini keyfini düşünmek anlamında değil elbette) bu kızlar böyle davranarak gerçekten huzurlu, mutlu, keyifli bir hayat yaşıyor olabilirler mi?

*

Şimdi otur, tüm bunlar Demet Şener gibi, yanımızdaki adama "mevcudiyetimin yegane temelisin" diye sıkı sıkı yapışamadığımız için mi oluyor diye düşün düşün dur.

*

*

*

*

p.s: Hiç yazmam ya ben böyle aşk meşk işleriyle ilgili.. Yanlış giden bir şey yok, hayatımdan memnunum. Bir patlayıverdim sadece. Tatil öncesi son sabır damlaları. O kadar olur artık. Herkese iyi tatiller.