Yerli Malı Haftası

Hala var mı? Ah ne güzeldi. Sınıfa getirilmiş meyve ve kuruyemişleri hatırlıyorum. U şeklinde dizilmiş sıralar. Kafamızda karton taçlar, üzerinde hangi meyveysek onun resmi. Bir gece önce evde karton kesmeler..

*

Muhtemelen birkaç şey daha olmuşumdur ama en çok ayva yer etmiş nedense:

*

Sarı sarı rengim var

Ne güzel de kokarım

İstersen reçel yap ye

İstersen komposto !

*

Benim gibi kara kuru bir kız çocuğunu sarı sarı ayva yapmak kimin fikriymiş acaba :))

**

Şu zamanının çocuklarının şanslı olduğu konular var muhakkak. Yine de sanki biz daha gerçek, daha mutlu yaşıyorduk. Bir çocuk için dünyanın merkezi olmak önemlidir bence. O küçük dünyamızda pek tabii ki dünyanın merkezi olmak ya da öyle hissetmek (ne farkeder ki?) daha kolaydı.

*

Bilgisayarın olmaması ne büyük bir şansmış her şeyin başında. Tamam şimdi eşek kadar olmuş insanlar olarak tabii ki bilgisayar çok işimize yarıyor, onu yanımıza almadan "tatile" bile gitmiyoruz, her gün e-mail kontrol etmediğimizi tahayyül edemiyoruz. Ama Allah aşkına ne yapıyor çocuklar bilgisayarın başında oyun oynamaktan başka? Bizim evde çocuk yok ama ara sıra eve gelen misafir çocuklarının oldukça tipik davranışı kapıdan girer girmez "Bana fosiks (foxkids olduğu uzun bir süre sonra tarafımdan ciddi uğraşlar sonunda tespit edilmiştir) ya da bilgisayar oyunu açsanaaa!" oluyor. Benim dandirik pasta yapma oyunlarım çok hafif geliyor, Mert'in ultra teknolojik oyunları çok ağır. Çocukları tatmin edemiyoruz. Sonra annem mutfaktan dondurma tepecikleriyle çıkageliyor..

*

Bizim oturduğumuz yer aslında çocuklar için oldukça uygun. Her yer yeşillik, parklar var.. Ama ben yaz mevsimi dışında pek de fazla çocuk görmüyorum sokaklarda. Oysa ki ben büyürken, apartmanımızın altı okuldan gelir gelmez çantasını eve fırlatıp, kendini sokağa salmış çocuklarla dolu olurdu. Hava kararıp anneler camdan bağırana kadar da kimse eve girmek istemezdi. Şimdi 10 yaşındaki küçük arkadaşım Ece ile msn'den konuşuyoruz. Bu garip bir şey.

*

Ben küçükken hep bir tacım olsun isterdim. O zaman yoktu. Tamamen dürüst olmak gerekirse pırıltılı bir taç, kelebek kanatları ve sihirli değnek isterdim. Ama zaten gerçek hayatta öyle bir şey görmemiştim ve ısrar etmenin bir manası olmadığını biliyordum. Şimdi Claires'te o taçları ve kanatları görünce gerçekten kendimi zor tutuyorum. Gezebilirim o şekilde, ciddiyim. Sanırım bir kız çocuğuna sahip olursam onu pembe bir kelebeğe çevireceğim. En azından bir süre! :)

*

Yerli Malı Haftasından nasıl buraya geldik. Uzun zamandır rastamıyordum Jamie'ye. Jamie İngiltere'deki ilkokullarda bir seri yapmış. Okullarda verilen yemeklerin ne korkunç olduğuna dair kısaca. Çocuklara bir gece önceki akşam yemeklerini sorunca aldığı cevaplar beni dehşete düşürdü. Sosis, patates kızartması, makarna ve pizza dışında bir cevap alamadı. Onlara soğan, pırasa, kuşkonmaz (ki bizim yeşil fasulyemiz gibi olsa gerek orada) ve bunun gibi sebzeleri gösterince de saçma sapan cevaplar aldı. Bu korkunç bir şey. Sanıyorum ki bizim çocuklarımız en azından soğanın ve hiç sevmiyor olsalar da karnabaharın adını bilirler ve görünce de onu patates sanmazlar.

*

Alışveriş merkezlerinde, ailesiyle birlikte mutlu mesut Burger King ve McDonalds çocuk menüleri götüren çocukları görünce gerçekten inanamıyorum. Gidip de "Bunu çocuğunuza neden yapıyorsunuz?" diyesim geliyor. Geleceğin gıcık teyze ve anne adayı gibi görünüyor olabilirim ama ben çocuğuma bunu yapmamaya kararlıyım. Zaten belli bir süre sonra doğumgünleri başlayacak, arkadaşları belki McDonalds'ta buluşmak isteyecekler ve çocuk bu iğrenç yiyecekleri bir şekile midesine alacak. Bari o zamana kadar çocuk kolayı, hamburgeri ve patates kızartmasını bilmesin. Sebzeler ve tereyağına bulanmamış makarna ile de çocukların yemesinin sağlanabileceğine dair sağlam bir inancım var. Belki de yıllar sonra "Yesin de ne yiyorsa yesin!" diyeceğim ama o kadar çaresiz olmak istemiyorum. İmza: Önlemini alan psikopat anne.

*

-Pırasa yiyeceğiz bu akşam!

-Hayır, beni Nevra teyzeye götür, o hep patates kızartması yapıyor!

*
Yemin ediyorum annem de ona dondurma tepecikleri yapmaktan geri durmayacaktır ve hatta Nevra ile birlikte, benimle "Ay sen ne gıcık bir kızsın!" diye dalga geçeceklerdir. Of daraldım. Pırasa yiyecek, tamam mı? :) Neyse işte, McDonalds'ta yemek yedirmeyin çocuklarınıza lütfen.