atalet
İnsan büyüdükçe hayalleri küçülüp kurabiye kadar oluyor olabilir mi acaba?
Galiba eski ruhum dağa kaçtı, orda da onu inek içti.
Atalet sinsi bir hastalık.
En güzel kurabiyeler de New York'ta zaten.
25 Aralık 2008
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
15 yorum:
New York'da herşey güzel be!
merhaba!!!
bloğunuzu çok beğendim yakın gelecekte italyayı ziyaret edeceğim için ve içinde yemek tarifleri olduğu için 2 kat dikkatimi çekti... başarılar...
"Kişisel ataleti yenmek" Mümin Sekman, oku istersen ;) ama okusan da atılmıo bazen malesef :)
hayallerini unutacak kadar rahatsın demek ki!
sevgili ayse
koca iki yılım gecti new yorkta...adamların herseyleri gibi kurabiyeleri de gercekten abartılı ve fakat inan orda gösterissiz anne kurabiyelerinin özlemi bi baska oluyo o derya icinde bile...bu özleme dayanamayarak döndum zaten :)))üstelik istirham ederim kendi kurabiyelerine de haksızlık etme!!gayet basarılı ve cokk sevimliler bence..
tembellik durumuna gelince yaş aldıkca bende de daha bi ayyuka cıktı sanki:(( yalnız sen diilsin bu halet-i ruhiye icinde olan vesselam...sevindim desem yalan olmaz :))
son bisey:
umarım new yorkta bi süre de olsa yasama fırsatı nail olur sana da..cokk istedigini yazmıstın sanırsam..
aynı durum bende de var ayşecim, ve evet NYC'de herşey bir başka güzel bana da!
Yazina ekledigin fotograf ben Turkiye'de yasarken {ve buraya master icin gelme planlari yaparken} bilgisayarimin masaustunu susluyordu :) Gorunce tuhaf oldum..
Brooklyn koprusune bu manzaradan bakan sahane cafeler var. Ve o cafelerin muhtesem kurabiyeleri ve cheesecake'leri var. Diliyorum ki bir gun yolun NY'a duser ve seninle o cafe'de bu manzaraya karsi kurabiye-kahve keyfi yapariz. Ne guzel olur..
Bence insanlarin hayalleri her daim oluyor ama sanki büyüdükce bu hayalleri gerceklestirme inanci yitiriliyor.Tipki ucmayi cok isteyen bir ördegin büyüyüp,vücudu gelistikce bu haylaninin gerceklesmesinin imkansiz oldugunu anlamasi gibi.
Tesbihte hata olmaz :)
şimdi canım nasıl kurabiye çekti yanında koca bir bardak soğuk süt ilen :)
sinsi hastalık ta geçici ola uğurlar ola sonrasında...
merhaba ben edasharm el sheıkhte yasıyorum ve bu aralar blog okuma manyaklıgı basgösterdi bende:)italya konusunda aynı seylerdusundugumuzden bu soruyu soracak kadar yakın geldın bana,italyanca kursuna gidiyorum,hayatta en cok yapmak istediğim seylerden birini gerçeklerştiricem umarım. ne kadar süre içinde konusulmaya baslanıyor dıye bı soru sorsam tesekkurler şimdiden:)
tek ben degilmisim... tek sen degilsin... en azindan bunu duymak, ogrenmek guzel...
Umutların her geçen gün tüketildiği şu ülkede hayallerinin ufalanması kaçınılmaz oluyor bence yoksa yaşın ve geçen yılların hayallerimizi aslında güçlendirmesi mümkündür. Umarım hayallerinden vazgeçmezsin ( herşeye rağmen vazgeçmeyelim :)Sevgiler selamlar kelebek
:) ayse mo!!! hayaller değişir eğer sen istersen ve eğer istediysen de eski hayaller artık hayallerin değildir zaten.. komplek bir cümle oldu :) ben yarın oraya gidiyorum sana kurabiye alırım ve getiririmmm! :) ayse mo! ben sizleri çok özledim ya, bazen hayaller sadece insanı yanıltıyor. hayal sanıyorsun ama sonra anlıyorsun ki, onu hiç istememişsin..
aysegul
eee ne zaman geliyorsun?
anonim,
bühühü.
buketblu,
ben hep evdeyim, beklerimm.
cube,
hahah, biliyorum kitabı, bana çok lazım hakikaten.
felicity,
ilginç bir fikir ama pek unutmamışım galiba.
anonim,
ben de gidip yerleşmek istemiyorum ama mesela 1-2 sene?? tatil için gitmek istemiyorum. o zaman hiçbişey anlaşılmıyor ki :(
dilara,
ne zaman olacak, nasıl olacak dye düşün düşün dur bir yere varamıyorum!
banu,
:)) tesadüfe bak. bu manzaraya bakan cafeler varsa kahve içeriz, sen de beni oradan kazıyarak kaldırırsın artık :)
çikozi,
hayırrr hala gerçekleşebilirr, böyle dşündürtme bana!
funda,
:)
eda,
tamamen sana bağlı. yabancı dil yatkınlığın varsa ve hakikaten iyi eğilirsen 6-7 ay sonra hafiften diyaloglara girebilirsin ama italyanca çok kolay değildir. akıcı seviyeye gelmek için bence 1-2 sene gerekiyor.
caramel,
:(
kelebek,
evet o da doğru. vazgeçmemek gerek ama arada bir sendeliyor insan.
ayşegüüüül,
seni çok özlediiiim. italya'da öyle olmuştum ya ben hani, o his de gidiyormuş ya, çok garip. insan ders de almıyor galiba :)
nym,
ah bu yorum beni mahvetti. gelicem ama nasıl ve ne zaman bilmiyorum!
Yorum Gönder