ağlama duvarı

MAG yazımı geciktirdim. Dedim ya, dağınık oldum ben artık. Eski halimin yerinde yeller esiyor. Hemen toplarlanmak istiyorum. Buraya da ne zamandır yazamadım. Gün 24 saatten uzun olsun. O olmayacaksa, bari iş 10 saatten kısa olsun.
*
Hiçbir şeye yetişemiyorum. Aptalca bir kıstas gibi görünebilir gözünüze ama ben 10 yıldır ojesiz gezmem. Oje sürecek vakit bile yok. Önemli olan oje sürmenin hayatımdaki çok mühim yeri değil, çok kısa süren rutin bir işe bile zaman ayıramıyor oluşum. (Ama Fındıkkıran'a gittim. Sürekli böyle fedakarlıklar yapmak zorundayım. Ya Fındıkkıran, ya oje.) Her şeyi birden nasıl beceriyor şu insanlar? Aslında kadınlar?
*
Ben aynı gün içinde
*
-10 saat işte olmayı,
-Duş alıp saçlarımı yapmayı,
-Oje sürmeyi,
-Film izlemeyi,
-Kitap okumayı,
-Para çekmeyi,
-7 saat uyumayı

neden beceremiyorum? Bende mi bir tuhaflık var? Herkes bunu beceriyor, bir ben mi beceremiyorum? Bir de spora gidiyor insanlar üstüne üstlük, bundan bahsetmiyorum bile. Sanki askeri düzen dakikliğiyle hareket etsem bile bir türlü istediğim zamanı yaratamıyorum kendime.
*
Günlerdir film seyredemedim. Beni en çok mutlu eden şeylerden biri bu oysa ki. Listeler yapıp neredeyse 6-7 film seyrediyordum her hafta. Şimdi mümkün değil. Ki bir de yemek yapmam, çocuk bakmam, bulaşık yıkamam, ütü yapmam gerekseydi herhalde 4 saat uyumam gerekecekti. Şimdi bile 7 saat uyumayı beceremiyorum. Hal böyle olunca insan ilk neden (neyden?) fedakarlık yapacağını seçmek zorunda kalıyor. Mesela ben eskiden nasıl zevkle yemek yapardım, hatırlıyor musunuz? O kursa nasıl hevesle gidiyordum? En son neye elimi sürdüm, ne zaman yeni bir şey denedim mutfakta hatırlamıyorum bile. Yemek gitti, filmler gitti, ojeler yolda, yakında yıkanmayı bırakacağım herhalde. Anlamıyorum ki, herkesin işi var, ben neden hayata yetişemiyorum?
*
Böyle mızırdanınca kendime de kızıyorum ama çok bunaldım bu ara. İmdat diye bağırıvereceğim. Neyse konu değiştirelim.
*
Çok şükür Anneler Günü bitti. Televizyonda o reklamları görmeye tahammülüm yok. Duygu sömürüsünün en fenası bu olsa gerek. Annesi olmayan ne yapsın, insanları ne kadar üzebileceklerinin farkında değiller mi? Bir şey sansürlenecek olsa, işte o budur bence. Çok şükür bir sene daha yok o reklamlar.
*
ODTÜ Şenlikleri oldukça vasat. Çarşamba akşam Duman'a gideceğiz, Perşembe de herhalde Sulukule'ye. Nazan Öncel sevenler de var, ben nedense kendisini pek sevmem, konsere gideceğimi sanmıyorum. Yarın okula gidince şu şahane ruh halim ne olacak acaba? Neydim ne oldum nokta kom.
*
Bir de şunu görmenizi isterim. Ankara'da Gazi Osman Paşa tabelasını Tosun Paşa'ya çevirmişler. Baya güldüm ben.